رواية عمر و فرح الفصل الحادي عشر 11 - بقلم اميمة تيتو
البارت الحادي عشر
فرح اخدت الصينيه ونزلت بيها
عطر يلا عشان تنامي كفايا كدا لعب النهارده
عطر: طيب يا معاذ انا هروح انام و بكره هصحي بدري ونلعب
معاذ: طيب ماشي
فرح اخدت عطر وطلعت
ف الاوضه
عمر: ايه يا ستاذه عطر مكفكيش طول النهار لعب
عطر: انا عايزه انام
فرح: عمر ازاي عطر عندها خمس سنين ومش بتروح روضه
عمر: لا انا مقدملها ف حضانه بس هيا مش بتحب تروح
فرح: لا ايه دا مش بتروحي ليه ياعطر
عطر: مش حلوه في واحده هناك بتقعدنا ف اوضه ومش بتراضي تروحني
عمر: تقصد المدرسه بتاعتها
فرح: ايه دا يا عطر انت لازم تروحي والا هزعل منك وامشي اعيش مع ناس جديده وكمان لازم تسمعي كلام المس بتاعتك
عطر: لالا انا هروح خلاص بس خليكي معايا
فرح: طيب نامي والصبح تروحي
عطر: بس انا هلعب مع معاذ
فرح: لما تيجي العبي براحتك
وعطر نامت
فرح: طيب انا هقوم اغير هدومي عشان اجاي انام
عمر مسك ايديها انتي قولتي ايه لعطر
فرح: باستغراب قولت ايه
عمر: يعني ايه لو مرحتش الحضانه هتروحي تعيشي عند ناس غيرنا
وقرب منها بغضب
فرح: بخوف لا انا اقصد اقولها كدا عشان تسمع كلامي بس مش اكتر
عمر: طيب الكلام دا ميتكررش مفهموم
فرح: امم م مفهوم
عمر قومي شوفي كنت عايزه تعملي ايه
فرح قامت ودخلت غيرت هدومها ولبست بيجامه ستان وطلعت
انت هتنام فين
عمر: علي السرير
فرح: طيب انا هنام علي الكنبه
عمر برفع حاجب قام وقرب منها وهيا بخوف رجعت لوره
فرح: ا انا عملت حاجه غلط
عمر: انتي خايفه ليه
وحط ايديه علي خدها
فرح لفت وشها بسرعه كانت فاكره انه هيضربها
عمر: متخافيش مش هضربك تاني بس انتي هتنامي علي السرير
فرح: انت مش هتنام علي السرير
عمر: ايوا هنام علي السرير
فرح: باستغراب هاا
عمر: ايه مالك
فرح: بس يعني انت فاهم بتقول ايه
عمر: ايوا فاهم يعني بعد اللي حصل بينا امبارح دا ولسه كل واحد فينا هينام لوحده
فرح: باحراج بصت علي الارض
عمر: اتكسفتي
فرح راحت نامت علي طرف السرير
وعمر راح نام علي طرف التاني وعطر كانت نايمه بينهم
فرح وهيا نايمه ابتسمت بس عمر مش شايفها عشان كانت عطيلو ضهرها
عمر: فرح
فرح: نعم
عمر:
تصبحي على خير
فرح: تلاقي الخير
تاني يوم
فرح صحت يلا يا عطر
عطر: عايزه انام
فرح: لا يلا عشان تمشي ومتعمليش صوت عشان بابا
عطر: طيب يا ماما وقامت دخلت الحمام وفرح لبست ونزلت راحت الروضه
فى الاوضه
عمر نايم على السرير
فرح : انت لسه نايم يا عمر وقربت منو وقعدت على السرير وحطت ايديها على رأسه وبدأت تمشيها على شعره عمر عمر كفايه نوم اصحا
عمر: صحا بيفرك فى عينيه صباح الخير
فرح: صباح النور
يلا قوم عشان تفطر كفايه نوم كده
عمر: انا هقوم ادخل الحمام
دخل اخد دوش وغير هدومه وطلع
فرح: انا هنزل
عمر: فين عطر
فرح: صحيتها بدرى وراحت الحضانه
فرح نزل تحت
هبه: صباح الخير
فرح: صباح النور امال فين معاذ
هبه: راح المدرسه
عمر نزل حضرى الفطار يا فرح
فرح: حاضر
وحضرت الفطار ونادت على اللى فى البيت وقعدوا كلهم يفطروا
عمر: انا همشي دلوقت عندى شغل
وقرب من فرح عاوزه حاجه اجبها وانا جاي
فرح: لا يحبيبي تسلملي ترجع بالسلامه
عمر قرب منها وباس جبينها
فرح: استغربت اى دا عمر بصوت واطى
عمر: بهمس انتى مش عاجبك اكدا ولا اكدا خلاص يستى
فرح: بصوت عالي عاجبنى عاجبنى
عمر: بضحك يخربيتك واطى صوتك
ناصره: هو اى اللى عاجبك يابنتى
عمر: لا يا امه كنت بفرجها على فيديو وبتقول انه عاجبها وكدا انا ماشي بقا
فرح لمت الاطباق ودخلت المطبخ تغسلهم
بعد 3ساعات
عطر: ماما ماما انا مش عايزه نروح تانى
فرح: ليه بس كده
عطر: ياماما دى مش راضية تخلينى نروح
فرح: ضحكت يحبيبتى مش قولتلك تسمعى الكلام عشان احبك واعملك اللى انتى عايزه
عطر: طيب امال فين معاذ
هبه: معاذ فى المدرسه لسه مش هيجى دلوقتى
عطر: راحت تلعب
فرح: اعملك الاكل تأكلي دلوقت
عطر: لا مش جعانه لما معاذ ييجي هأكل معاه
فرح: بضحك اللى بفكر فى والله هيطلع صح وطلعت من المطبخ
بعد ساعتين
عمر رجع البيت
فرح: انت جيت بدري لى النهارده
عمر: خلصت شغل انتى مش عاوزنى اجاى ولا اى
فرح: طيب احضرلك الغداء
عمر: لا بس اطلعى حضريلي هدوم عاوز استحمى
فرح طلعت حضرت هدوم وحضرت الحمام
عمر دخل
فرح: انت مضايق من حاجه
عمر: بصوت عالي ملكيش دعوه
فرح سكتت وبصت فى الارض
عمر دخل استحمى وبعدين خرج
فرح: عايز حاجه اعملها قبل ما انزل
عمر: لا مش هتنزلى خليكى اهنا
فرح: هزت برأسها بمعنى ماشي
عمر: تعالى اقعدى اهنا
فرح قربت منو وقعدت جانبو على السرير
عمر: متزعليش منى عشان اتعصبت عليكي انا مخنوق شويه
فرح: ليه هو اى اللى حصل
عمر: لا شويه مشاكل فى الشغل المهم انتى متزعليش وخلاص
فرح: طيب انا مش زعلانه عادي وقربت منو طيب دلوقتي اروح احضرلك الغداء
عمر: انت مأكلتيش صح انتى جعانه
فرح: لا انا بتكلم عشانك
عمر: لا انا مش عايز دلوقت
فرح: فضلت قاعده ساكته
عمر: مالك مش متعود على الهدوء دا
فرح: انا قاعده ساكته عشان متضيقش
عمر: انتى حنينه قوى
فرح ضحكت
عمر: بتضحكى على اى ضحكينى معاكى عشان انا زهقان
فرح: لا مش بضحك على حاجه
عمر: انتى متعرفيش ان الضحك من غير سبب قله ادب
فرح انا كنت بضحك عشان قولت انى حنينه
عمر قرب منها وباسها فى خدها ما دى الحقيقه
فرح بإحراج بصت على الارض
عمر: بجد انتى حلوه يافرح
فرح قربت منو وحضنته
عمر: على اساس انك كنتى مكسوفه يعنى
فرح قامت وكانت عايزه تمشي
عمر: انتى ماصدقتى وشدها لي وقرب منها وشال الطرحه بتاعتها انتى شعرك حلو اووى وقرب باسها فى راقبتها
ويلا احنا بقي عيب 🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣
@إشارة
•تابع الفصل التالي "رواية عمر و فرح" اضغط على اسم الرواية
تعليقات
إرسال تعليق