رواية صعيدي خطف قلبي الفصل الرابع عشر 14 - بقلم جروح لا تنتهي
الفصل14
صعيدي_خطف_قلبي
دياب بخبث: طب فين تمن الشرح
فيروز: انت مش قولتلى على فكره انك عايز فلوس
قام دياب من مكانه وقرب من فيروز
دياب: لا فلوس ايه دا حاجه تانى
فيروز: انت بتقرب ليه دياب طب بص وراك كده
دياب بص وراه وفيروز لسه هتجرى عشان تطلع دياب مسكها
دياب: انتِ فاكره انك تقدرى تخدعى دياب الهوارى
فيروز: عشان خاطرى سيبنى اطلع
دياب: ماشى هسيبك بس عايز بو*سه
فيروز قربت منو وقب*لت خدو
دياب برفعه حاجب: ايه دا
فيروز ببراءة: بو*سه
دياب: لا البو*سه مش كده قرب منها دياب وقبل*ها
فجأه باب المكتب اتفتح
قاسم: دياب أنا الفيزا بتاعتى خل.....
قاسم بصدمه:ايه دا هو جيت فى وقت غير مناسب ولا ايه
دياب بعد عن فيروز وفيروز خبت وشها فى حضنو
دياب بغيظ منو: مش تخبط على الباب يا حيو*ان انت وبعدين انتِ مخبيه وشك ليه هو انا شاقطك
فيروز وهى مخبيه وشها فى حضنو: اسكت بقا انت السبب
قاسم بضحك: خلاص والله مكنتش اعرف كنت فاكر انك بتشرح ليها
دياب: اطلع بره يا قاسم
قاسم بضحك: خلاص طالع بس متنساش لما تخلص شرح تمسح بوقك من الروج
طلع قاسم وهو بيضحك
فيروز طلعت من حضنو: عجبك كده
دياب: وأنا اعرف منين انو هيدخل من غير ما يخبط
فيروز: اوعى كده أنا هطلع
دياب: استنى تطلعى ايه بس هو احنا كنا بنقول ايه
فيروز: تصدق أنا كنت فكراك محترم
دياب بضحك: أنا محترم مع كل الناس إلا معاكى ومش هتخرجى من هنا إلا لما اخد تمن الشرح كلو
فيروز بوجه باكى: سيبنى اطلع زمان قاسم فضحنا برا
دياب: خلاص صعبتى عليا يلا نطلع
طلع فيروز ودياب وقاسم كان بيضحك
قاسم بضحك: خلصت شرح يا دياب
دياب: اه يا خويا خلصت
فيروز بإحراج: أنا هطلع فوق
طلعت فيروز فوق
دياب: هاا يا قاسم كنت عايزنى فى ايه
قاسم: الفيزا بتاعتى خلصت وكنت عايزك تحط فيها فلوس بس لقيتك مش فاضى
دياب بابتسامه صفرا: أنا هقفل الفيزا بتاعتك نهائى عشان ارتاح منك واربيك
قاسم بضحك: والله يا عم ما كنت اعرف ان الشرح بتاعك كده
دياب بضحك: بس ايه رأيك فى شرحى
قاسم بضحك: بصراحه انت فى الشرح معندكش ياما ارحمينى
دياب: اه صح امال المرتب بتاعك فين انت عميد يعنى مرتبك كويس
قاسم: ماحنا لسه فى نص الشهر والمرتب خلص وبعدين انت باصص فى المرتب
دياب: ياعم روح أنا ابص ليك يا معفن
قاسم: فعلاً هو دا حب الاخوات هاا هتحط ليا فلوس
دياب: خلاص ماشى هحط وامرى لله
قاسم: يحيى العدل يلا أنا طالع فوق
دياب: يلا أنا طالع معاك
بعد مرور شهر الامتحانات
يوم النتيجه
يونس بفرحه: الحمدلله نجحت وطالع التانى على الكليه
هاله: مبروك يا يونس
يونس وهو بيبوس ايدها: الله يبارك فيكِ ياما
قاسم: مبروك يا يونس
يونس: الله يبارك فيك يا قاسم
ورد بفرحه: أنا كمان نجحت وطلعت التالته
هاله: مبروك يا ورد
ورد: الله يبارك فيكِ ياماما
يونس: الف مبروك يا ورد
ورد: الله يبارك فيك يا يونس
قاسم وهو بيحضنها: الف مبروك يا حبيبه اخوكى
ورد: الله يبارك فيك يا قاسم
فيروز نزلت من فوق
فيروز: ها عملتو ايه
يونس: الحمدلله نجحنا أنا طلعت التانى وورد طلعت التالته
فيروز: الف مبروك ليكم وامل وليلى عملو ايه
قاسم: انا اتصلت بليلى قالت انها طلعت الخامسه
يونس: وأنا اتصلت بأمل قالت انها طلعت الرابعه
فيروز: الف مبروك ليهم وانا اتصلت بفاطمه قالت ليا انها طلعت التالته
يونس: وانتِ شوفتى نتيجتك
فيروز: لا دياب قالى انو هيشوفها ليا فى الكليه نفسها بس مش عارفه ليه اتأخر
دياب: انا جيت اهو
فيروز بلهفه: ها جبت كام
دياب بتمثيل: اياً كانت النتيجة لازم نحمد ربنا عليها وانتِ السنادى حصلت ليكى ظروف كتيره.
فيروز بحزن: هو أنا جبت درجه وحشه
دياب بتمثيل: للاسف انتِ طلعتى الاولى على الكليه
فيروز بفرحه: ايه دا انت بتقول ايه
دياب: اه والله جبتها من الكليه نفسها
فيروز وهى بتضرب دياب فى دراعه بهزار: حرام عليك خضتنى والله
دياب اخدها فى حضنو: الف مبروك يا روز
فيروز بابتسامة: الله يبارك فيك يا دياب
قاسم: ايه يا دياب احنا هنا
دياب: لو عندك دم امشى
يونس لقاسم: ياااه على الكسفه اللي انت فيها يا حازم
كُلهم باركو لفيروز
دياب بيدى هديه لفيروز: خدى الف مبروك
فيروز: الله يبارك فيك بس ايه دى
دياب: افتحى وشوفى
فيروز فتحت الهديه ولقيتو تليفون هديه
دياب: قولت اجيب ليكِ تليفون بدل اللي اتسرق منك
فيروز بابتسامة : شكراً خالص يادياب
دياب بإبتسامة: العفو على ايه يعنى أنا مش عملت حاجه وبما انك نجحتى فإيه رأيك بعد فرحنا تشتغلى معايا فى الشركه ولاعندكمانع
فيروز: اكيد طبعا مش عندى مانع
عند عبير
عبير: يلا يا هند عشان نروح الزياره لابوكى ولجمال
هند: يلا بينا
راحو القسم ودخلو زياره لسالم وجمال
عبير: عامل ايه يا سالم
سالم: الحمدلله كويس انتِ عامله اية يا عبير
عبير: كويسه ايه اخبارك يا جمال
جمال: عادى زى مانتِ شايفه
عبير: أنا كلمت محامى كويس عشان القضيه بتاعتكم
سالم: طب كويس يا عبير بس ليه وشك اصفر يا هند
هند توتر: لا عادى أنا اخده دور برد
جمال: لا متكلميش حد احنا هنعرف نتصرف
هند بتسرع وغباء: لا احنا لازم نكلم عشان تطلعو من السجن وانت كمان لازم تطلع عشان تشوف حل فى المصيبه اللي انت عملتها فيا
عبير قرست هند فى دراعها
سالم: باستغراب: مصيبه ايه يا هند
عبير: لا مفيش مصيب.......
قاطعها سالم
سالم: أنا بكلمها هى مش انتِ مصيبه ايه انطقى
هند: ما تتكلم يا جمال ساكت ليه
جمال ببرود: قصدك على انك واحده رخي*صه وسلمت ليا نفسها اكيد بعد اللى حصل تكونى حامل بس شوفى مين ابو الواد يا حلوه يا عسكرى رجعنى الحبس بتاعى
العسكرى: الزياره لسه مخلصتش يا مسجون
جمال: يا عم أنا عايز اروح دلوقتى
العسكرى اخد جمال على الحبس بتاعه
سالم بحزن: ليه تعملى كده ياهند
هند بدموع: أنا كنت فاكره انو هيتجوزنى
سالم وهو حاطط ايده على قلبو
عبير: مالك يا سالم
سالم: لا رد
عبير بصراخ: حد يجيب لنا دكتور بسرعه
تسريع الاحداث
جات عربية الاسعاف واخدت سالم وكان معاه هند وعبير واخدوه على المستشفى
فى الاوضه بتاعه سالم
سالم وهو بيتكلم بالعافيه: اطلعى بره مش عايز اشوف وشك انتِ لا بنتِ ولا اعرفك وانتِ ياعبير اتصلى بفيروز خليها تيجى حالا
عبير بضيق: وانت عايزها فى ايه
سالم بضعف: وانتِ مالك اتصلى وخلاص
عبير بضيق: انا مش معايا رقمها بس انت معاك رقم دياب الهوارى فى تليفونك والتليفون معايا اتصل عليه واخليه يجيبها
سالم: اعملى اى حاجه المهم تيجى فى اسرع وقت
عبير بضيق: حاضر يلا يا هند نطلع بره
عند فيروز
كلهم قاعدين على التلفزيون فجأه تليفون دياب رن
دياب: الو
عبير: دياب الهوارى معايا
دياب: ايوه أنا مين معايا
عبير: أنا عبير مرات ابو فيروز
دياب بغضب: انتِ عايزه ايه
عبير: ممكن تدينى فيروز بس عايزاها فى حاجه ضرورى
دياب: اهى معاكى لما نشوف اخرتها
فيروز اخدت التليفون
فيروز: الو
عبير: ايوه يا فيروز الحقى ابوكى تعبان وعايز يشوفك ضرورى واحنا دلوقتى فى المستشفى
فيروز بخضه: ايه مستشفى ايه
عبير: مستشفى ******* تعالى دلوقتى مفيش وقت
فيروز: حاضر أنا جايه حالا وقفلت
دياب: رايحه فين
فيروز: بابا تعبان وعايزنى اروح ليه
دياب: وانتِ عايزانى اوديكى ليه صح لا طبعاً أنا مش موافق
فيروز برجاء: عشان خاطرى يا دياب أنا لازم اروح دا مهما كان والدى برضو
فيروز كانت بتبص لدياب برجاء عشان يوافق
هاله: وديها ياولدى دا ابوها برضو
دياب بنفاذ صبر: خلاص روحى بس انا هروح معاكى روحى جهزى نفسك على ما اجهز نفسى
فيروز: حاضر
جهزت فيروز وجهز ودياب وفيروز قالت لدياب على اسم المستشفى
فى المستشفى
خارج غرفه سالم
عبير: عاجبك اللى احنا فيه دا دا انا كنت ناويه اجوزك لدياب الهوارى وانت رايحه تبصى لجمال
هند: خلاص اللي حصل حصل
قاطع كلامهم وصول دياب وفيروز
فيروز لعبير: بابا فين
عبير: اهو فى الاوضه دى
دياب لفيروز: أنا هستنى هنا
فيروز فهمت دياب وقالت: خلاص ماشى
دخلت فيروز عند سالم
فيروز: ازيك يا بابا
سالم بتعب: ازيك يا فيروز عامله ايه
فيروز: أنا الحمدلله وانت
سالم: أنا كويس بس حاسس انى خلاص سامحينى يا فيروز على كل حاجه عملتها فيكِ سامحينى انى مقدرتش اعوضك عن حنان الام اللى انتِ مش عشتيه
فيروز بدموع: مسمحاك والله
سالم: وخلى دياب كمان يسامحنى أنا عارف انى حرمتو من ابوه بس ربنا انتقم منى هو جى معاكى
فيروز: ايوه قاعد برا
سالم: طب اندهيه عايزه
فيروز: حاضر
فيروز خرجت ندهت على دياب وبعد ماقنعت دياب انو يدخل دخل
سالم: أنا عارف انى مليش عين اقولك سامحنى بس صدقنى ربنا اخد حقك منى انا بطلب منك دلوقتى انك تسامحنى مش عشانى عشان خاطر فيروز
فيروز بتبص لدياب برجاء انو يسامحو
دياب بعيون حمرا:....................
يتبع...
✍️🖤
•تابع الفصل التالي "رواية صعيدي خطف قلبي" اضغط على اسم الرواية
تعليقات
إرسال تعليق