رواية وردة يونس الفصل الخامس
رواية وردة يونس الفصل الخامس
وردة يونس (٥)
يونس نزل و معاه ورد وأول ما شاف منه اتصدم
نبيل باستغراب: انتى مين يا بنتى
منه : انا مرات يونس
الكل بص ليونس بصدمه
يونس بجمود : .قصدها أنها خطيبتى وقربنا نتجوز
ماجد بغضب: انت اتجنن*ت يا يونس وكمان جايبها لحد هنا
يونس بص ل ورد اللى متابعه بحزن ومش عارفه تتكلم
_ اطلعى
ورد هزت راسها بخوف وحزن وطلعت اوضتها وفضلت تعيط ويونس أخد منه وخرج ومن غير ما يتكلم مع حد
نبيل: ممكن افهم ايه اللى ابنك بيعمله ده
ماجد بحزن: انا مش عارف اعمل معاه ايه
نبيل بصله بضيق وسكت
ياسمين: هتسيبه كده يا بابا
ماجد: مش عارف يا ياسمين بس قلقان عليه من الحي*ه اللى ماشى معاها دى
ياسمين بلا مبالاة: مش بتكلم على ابيه يونس انا بتكلم على ورد
آمال باستغراب : مالها ورد
ياسمين: انتى مش شايفه اللى بيحصل فيها من ابنك وكمان كتب كتابها كان من كام ساعه والبيه جايب واحده لحد هنا
آمال بتنهيده: ربنا يهديك يا يونس
ياسمين : بابا انت اكيد مترضاش أبدا انى اتحط فى موقف زى ده وعمرك ما هتقبل الاهانه ليا وانا عارفه انك بتحب ورد وبتعتبرها بنتك ف خلى بالك منها بقا وخلى ابيه يونس يعاملها حلو عشان اللى شافته قبل كده مش قليل
نبيل بصلها بابتسامه واتكلم
_ اسمع من بنتك يا ماجد واتكلم معاه وعقله عشان ميضيعهاش من ايده
ماجد: حاضر
نبيل: تعالى معايا يا ياسمين نتطمن على بنت عمك
ياسمين ونبيل طلعوا ل ورد وأول م الباب اتفتح مثلت أنها نايمه وهما خرجوا
يونس بغضب: انتى مجنون*ه
منه بعصبية: لا لسه هتجن*ن يا يونس انت اتجوزت من ورايا
يونس : انا اتجوزتها عشان وجودها معانا مينفعش والناس هتتكلم
منه : يعنى مش بتحبها بجد
يونس: اكيد لأ
منه ببراءة مزيفه : انا اسفه يا حبيبى بس اول م عرفت مستحملتش وانت عارف انى بحبك
يونس : ماشى يلا عشان تروحى الوقت أتأخر أوى
منه : تعالى نسهر في أى مكان
يونس : يلا يا ماما الفجر بيأذن خلينى اروحك عشان عندى شغل بدرى و انا مش ناقص
منه بضيق : ماشى يلا
يونس ومنه كانوا فى العربيه وموبايل منه رن وهي قفلت بسرعه وتوتر
يونس بشك: مين بيتصل دلوقتي ؟!
منه بتوتر : .د..دى . مها صاحبتى
يونس : بتتصل دلوقتي ؟!
منه : ايوه هي .. اصلها كانت نايمه وانا اتصلت ف اكيد بتشوفنى كنت عايزة ايه
يونس بصلها بشك وسكت
عمار بقلق: مش بترد ليه
ماهر: ممكن تكون ليه مع يونس
عمار : مش عارف بس كل ده مع زف*ت بتعمل ايه
ماهر : اصبر شويه وهتتصل
منه اول ما دخلت شقتها مسكت موبايلها عشان تتصل على عمار
عمار بغضب: مش بتردى ليه على طول
مها : كنت مع يونس
عمار : وعملتى ايه
مها كانت لسه هترد بس لقت الباب بتاع الشقه اتكسر واتنين معاهم سلا*ح واقفين قدامها
يونس رجع البيت ودخل اوضته كانت ورد بتصلى وهو فضل باصص عليها لحد ما خلصت
ورد بقلق: محتاج حاجه اعملهالك
يونس : لا روحى نامى
ورد : حاضر
ورد نامت ويونس فضل قاعد يفكر هيعمل ايه معاها لحد ما نام مكانه على الكنبه وبعدها بكام ساعه الكل صحى على صوت صراخ ورد ......
•تابع الفصل التالي "رواية وردة يونس" اضغط على اسم الرواية
تعليقات
إرسال تعليق