رواية طفلة النمر الفصل الحادي والعشرون
رواية طفلة النمر الفصل الحادي والعشرون
البارت 21
و فى نص الليل البيت كله صحى على صويت وصال اول واحد دخل كان نمر اللى بص بصدمه لقه وصال قاعده فى اخر الاوضه و ضمه نفسها و بتعيط دخل الكل وراه نمر
نمر قرب و شال يدها من على وشها
وصال بصت بخوف و اول لما شافت نمر اترمت فى حضنه و كانت خايفه
نمر شالها و حطها على السرير و غطها و بص للكل و قال: برا
فاطمه: ازاى يعنى حته نطمن عليها
نمر: عمر جمال خرجوهم وصال شافت كبوس بس كدا
جمال: يلا يا ماما يلا يا سلمى هى كويسه
سلمى: حاضر يلا
الكل خرج ماعدا سيف و سارة و حازم
نمر: نعم
سيف: عايزين نطمن على وصال
نمر بصوت عالى: برااااااا
سيف: اجروا خرجوا التلاته جرى و هما بيضحكوا و نمر ضحك و بص لوصال و قال: عجبك كدا
وصال سكته
نمر: طب ممكن تحكى انتى شوفتي اى
وصال بخوف: انا كنت بتكلم معاك ومره واحده وشك قلب و بقى شكله وحش اوى و كنت عامل زى العفرايت و كنت بتجرى ورا
نمر: انتى كنتى عارفه انك بتحلمى و قولتى ليا كدا
وصال: اه
نمر: علشان كدا ياقلبي
وصال: يعني انت مش ها تقلب زيه
نمر بضحك: لا يا ستى
وصال ببراه: و لا فى الشخصيتك
نمر: امممم عمرى ما هعمل كدا
وصال ابتسمت
نمر: يلا نامى
وصال: حاضر
وصال كل لما تغمض عنيها تفتحها تانى
وصال: كل لما نغمض بشوف الشكل الوحش دا
نمر قاعد يقرأ لها قرأن و قال: يلا غمضى عينك مش ها تشوفي حاجه
وصال فعلا غمضة و مش شافت حاجه و نامت على طول
نمر بص عليها و قال: هجيب حق حزنك دا و قال بشر: نهايتكم على يدى
عند عمر و مريم
عمر بحب: عارفه انا كنت فاكر بعد الجواز هزهق و امل
مريم: امممم طب و اى اللى حصل
عمر بحب: كل يوم حبك بيزيد جوايا
مريم: انا بحبك اوووووى يا عمورى
عمر: و انا بعشقك يا قلب عمورك بقولك اى يا مريومتى
مريم: نعم يا قلب مريمتك
عمر: احكى حبيتنى ازاى
مريم: يا عمر انا يعتبر بحكيها كل يوم
عمر: معلش يا حياتي بس و الله بحب اسمعها
مريم: امممم
عمر: عارف
مريم: رخم
عمر: احكى بقى
مريم: حاضر
مريم: حبيتك من اول مره شوفتك فيها كنت بحب اتعامل معاك اكتر لو كان فى اى حاجه مش فاهمه فى الشغل كنت احب اخد رايك انت بس كنت بحاول مش افكر فيك و لا اكلمك و لا احبك علشان كنت فاكره انك مش ها تحبى و لا هتفكر فيا و طبعا انت عارف ليه
عمر بغيظ: عارف يختى تفكير عقيم
مريم: هضربك كل مره اقولك مش تفكيرى انا كنت بفكر كدا لان دا كان تفكركم
عمر: هضربك استنى عليا يا مريم
مريم: خلاص مش هحكى
عمر: اخلصى يا بت
مريم: مش ها تضربنى
عمر بحب: هو انا اقدر
مريم : انا انصدمت لما نمر قالى ممكن تكونى ام لوصال كنت عاوزه ارفض و فى نفس الوقت مش عارفه خايفه يرفضنى من الشغل و مش اشوفك تانى مع انى كنت عارفه لو رفضت انت مش ها تتجوزنى لانك مش ها تخصر صاحبك علشانى بس فرحت لما قال انك بتحبنى و هو بيتقدم ليك و وافقة فى قوتها
عمر بحب: انا بعشقك
مريم بكثوف: و انا بموت فيك
عمر: بجد نمر دا اجدع صاحب لولا اللى عمله مش كنا متجوزين
مريم و هى بتنام: تصبح على الجنه يا قلبى
عمر شدها لحضن و دفع وشه فى عنقها و قال: و انتى من اهل الجنه
تاني يوم
نمر راح لوحده و اتقدم لصافى و رجع على القصر فى بيت صافى بعد ما نمر مشى خرج هشام من جوه
هشام بغمزه: ما تيجى نحتفل
صافى: يلا
تانى يوم فى الكليه
وصال حضنه ملك صاحبتها و بتعيط و بتقول: راح اتقدم لها يا ملك خلاص
ملك: اهدى بس يا حبيبتي اكيد فى حل
وصال: لا مافيش
قرب شاب و قال: انسه وصال
وصال طلعت من حضن ملك و مسحت دموعها و لفت و قالت: افندم
الشاب: انا كنت ممتردد من فتره ان اجى و اعترف بحبى ليكى بس اتشجعت و جيت و بطلب انى اجى اتقدم ليكى
ملك كانت هتزعق
بس انصدمت من اللى اتكلم
•تابع الفصل التالي "رواية طفلة النمر" اضغط على اسم الرواية
تعليقات
إرسال تعليق