رواية عشق الصعيدي الفصل العاشر 10 بقلم نورهان اشرف

 رواية عشق الصعيدي الفصل العاشر

رواية عشق الصعيدي الفصل العاشر

نظر عمر الى عشق بهدوء وهو يقول :يلا يا عشق أظن انا عملت اللى انتى عاوزه واظن برضوا كفايه كلام لحد كدا وكفايه إللى قولت

نظرات عشق الى امها بحزن وهى تقول:انا اتنزلت عن حقي يا امى واتمنى من ربنا انك تفوقي مش هقول قبل ما تخسريني لان انتى اصلا خسرتينى 

قالت ذلك وخرجت من الغرفه وتركت امها تنظر إلى أثرها بنظرات غريبه لا تعلم هل هى حزن ام حب ام شفقه لا تعلم ما تلك النظرات

خرجت من القسم واتجهت إلى سياره عمر الذي قاد السياره وتوجهه الى القاهره 

عشق بستغراب :احنا رايحين فين ده مش طريق البيت

عمر بجدية:انا مش هينفع اقعد فى البلد اكتر من كدا انا عندى شغل فى مصر وعشان برضوا مش هينفع اسيبك هنا هاخدك معايا القاهره

عشق بحزن:بس انا عاوزه اقعد هنا انا مش عاوزه انزل القاهره 

عمر بسخرية:هو فى حد مجنون مش عاوز يشوف القاهره 

عشق بحزن :انا ، انا مش عاوزه اخرج من البلد مش عاوزه اروح فى حته كل ما تسبب مكان و اروح مكان تانى وقول يمكن هو ده المكلن الكويس اللى هقدر ألقي فى نفسي يحصل العكس و حياتى تدمر اكتر من الاول بكتير لدرجه انى خلاص تعبت 

مسك عمر يدها وهو يقول :مش عاوزك تخفي أو تزعلى وانا معاكى انا جنبك لحد ما اوصلك لبرا الامان 

لا يعرف لماذا يقول ذلك الكلام ولكن هو شعر انه يريد ان يقول هذا يريد أن يدخل الاطمئنانه على قلبها ارد ان يجعلها تشعر ان حياتها افضل فاهو رأى فى تلك العيون الساحره الحزن متشبع بها من ينظر إلى اعيونها يقول انها لم ترى اى يوم جميل فى حياتها 

عشق بتوتر :طب ممكن اطلب طلب 

حرك عمر ايه بهدوء وهو يقول :قولى اللى انتى عاوزه كله يا عشق 

عشق بجدية:ممكن فاطمه تيجى معايا

نظر لها عمر بستغراب :

 •تابع الفصل التالي "رواية عشق صعيدي" اضغط على اسم الرواية