رواية حور الزين بقلم رقية حمدي
رواية حور الزين الفصل السابع 7
بعد اكتر من 4 ساعات حور كانت فى الحمام والباب خبط
زين: ادخل
ادهم بدموع من كتر الفرحه: هى هى يا زين والله ما مصدق
حور خرجت على الصوت
حور: مين الى جه يا زين
ادهم بدموع الفرحه: انا يا حور
ادهم قرب منها فا رجعت لورا شوية
ادهم: مت....متخافيش انا ادهم اخوكى التحاليل طلعت positive
حور عنيها دمعت من الفرحه: بجد
ادهم بفرحه: بجد
بص ادهم لزين بمعنى احضنها زين شاورله براسه بمعنى اه
حضن ادهم حور وفضلوا يعيطوا هما الأتنين من كتر الفرحه
حتى زين عينه دمعت من منظرهم
زين: كفاية يا اخ احترم يعنى انى لسة متعودتش انك اخوها يعنى
ادهم: مش مصدق والله مش مصدق
دخل عماد عليهم
عماد: اى يا ولاد النتيجه اى
ادهم بفرحه: اخوات اخوات يا عمو الحمد لله يارب
نورا: مبرووك يا حبايب قلبى
حور بتبص لزين: مالك يا حبيبى انت كويس
زين بوجع بسيط: الوجع بس بدأ يجى تانى
حور: انا مش فاهمه اتأخروا اوى ليه كل ده معلش ثوانى وجايه
طلعت حور برا الأوضة
حور: لو سمحت انت ممرض هنا فى القسم ده
الممرض: ايوة حضرتك عايزه اى اتفضلى
حور: معلش اصل الممرضة جت علشان تدى المسكن لجوزى بس انا قلتلها عايزه ممرض ومش عارفة مجتش ليه
الممرض: طيب اى اسم الدكتور المشرف على الحاله علشان اعرف المسكن
حور: مش عارفة قولهم مين الى مشرف على حاله زين العربى ومتتأخرش ونبى لأنه بدأ يتعب
الممرض: ثوانى وجاى
دخلت حور الأوضة تانى
حور: هيجى دلوقتى معلش استحمل شوية
زين: مين الى جاى
حور: لقيت ممرض معدى وقلتله عليك وقالى هيشوف الدكتور بتاعك ويجى
زين بعصبية: وانتى وقفتى تتكلمى مع راجل ليه
حور كانت طايره من الفرحه ان زين بيغير عليها
حور: ملقتش غيره معدى فى الطرقة فسألته
زين: وطبعا الحراسة واقفة برا وكلهم شفوكى!!! اااه
حور: انا اسفة خلاص معلش ، بلاش عصبية بس علشان متتعبش
زين: معنتيش تطلعى من الأوضة تانى لو سمحتى
حور بأبتسامه: حاضر
الباب خبط
احمد: ادخل
الممرض: المسكن اهو يا زين بيه، ممكن تتفضلوا يا جماعه ثوانى اديله الدوا وادخلوا تانى
بعد ما كلهم طلعوا
حور: هى الحقنه وريد ولا عضل؟
الممرض: لا عضل لأن فى دراع مصاب ودراع فيه الكانيولا
خلص الممرض وطلع
حور بحنية: وجعتك
زين: لا خالص جوزك راجل على فكره
حور بأبتسامه: ما شاء الله
كلهم دخلوا تانى
ادهم راح قعد جمب حور واخدها فى حضنه وعينه بتدمع من كتر الفرحه
حور: مالك يا نورهان شكلك تعبانه
نورهان بتعب: مش عارفة من الصبح دايخه ونفسى غامه عليا مش عارفة ليه
حور ونورا(مامتها) بصلها وابتسموا
نورهان بصدمه: لاااا
حور ومامت زين فى نفس واحد : اهه
وضحكوا هما التلاته
نورهان: حور ممكن تيجى معايا عيزاكى
حور لزين: مش هتأخر
زين: ماشى
اول ما خرجوا من الأوضة
حور: بصى احنا نروح نتأكد
نورهان : هو ممكن يبقى حمل فعلا
حور: اكيد ان شاء الله
بعد ما عملوا التحاليل طلبوها نتيجه فورية يعنى يستلموها على طول
حور الى استلمت النتيجه
حور بملامح زعل مصطنعه: نورهان بصى متزعليش قدر الله وما شاء فعل معنتش هتعرفى تنامى خلاص وانا هبقى خالتوا
نورهان: يخربيتك خضتينى والله... الحمد لله يارب يلا نروح نفرحهم
بعد ما راحوا الأوضة
زين: اتأخرتى كده ليه يا حور
حور: هتعرف هتعرف دلوقتى
نورهان: فى ضيف كلمنى هيجى يقعد معانا
عماد: ضيف!!
نورا: ضيف مين يا بنتى!!
احمد بعصبية: ضيف مين ده ويكلمك انتى ليه يعنى؟؟
ادهم: براحه يا احمد عاوزين نعرف مين الضيف ده
زين: مينفعش حد غريب يجى البيت البيت فى حريم قوليله لا
نورهان: هو لسة معرفش ضيف او ضيفة
احمد: هى فزوره يا نورهان فى اى يا حبيبتى
نورهان بهمس لأحمد: هتبقى بابا
احمد بفرحه: بجد...نورهان انتى حامل!!
نورهان بدموع الفرحه: اه حامل فى شهر
عماد: كبرتونى يا ولاد خلاص هبقى جدو الف مبروك يا حبيبة بابا
نورا: مبروك يا نور عينى
حور بفرحه: مبروك يا نورى مبروووك
زين: الف مبروك يا حبيبتى
ادهم: مبروك يا نورهان
نورهان: الله يبارك فيكوا كلكوا
نورا لحور وزين: عقبالكوا يا ولاد
ابتسمت حور بحزن
زين: ادعيلنا يا ماما
اتكسف حور من زين وسكتت
زين: بابا هى سيليا عرفت الى حصل
عماد: لا يزين عندها امتحانات لو كلمتها هتنزل ومش هينفع
نورهان: بس وحشتني والله
حور: وحشتنى اوى...انا مشفتهاش من سنين
نورا: كده كده هتخلص امتحانات وتيجى ونشوفها البت فعلا وحشتنى...بسبب دراستنا مش بتنزل اصلا
فجأه سمعوا صوت برا زى صوت زعيق
مجهوله: لو سمحت دخلنى بقولك....
يتبع الفصل التالي: اضغط هنا
الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة: " رواية حور الزين" اضغط على أسم الرواية
تعليقات
إرسال تعليق