رواية حور الزين بقلم رقية حمدي
رواية حور الزين الفصل الأول 1
(عماد ابو زين): هتتجوزها يا زين غصب عندك انا ابوك واعرف مصلحتك اكتر منك
زين: يا بابا انا مش بحبها دى زى اختى بالظبط عمرى ما تخيلتها غير اختى ، يا بابا انا مش صغير انا عندى 29 سنه وكمان هى عندها 18 سنه حرام يا بابا هتظلمها معايا مش هقدر ابسطها ابدا
عماد: سيبك انت من الحب والهم ده بقا بلا حب بلا قرف عملنا اى حب يا زين فاكر مراتك الأولنية عملت فيك اى مش دى الى وقفت قدمنا كلنا علشان تتجوزها وفى الأخر عملت اى اهى خانتك وطلعت حامل من حد تانى حلو الحب بقا!!!!!
زين: كانت غلطه وعدت وكنت صغير دلوقتى مش صغير حرام (حور) صغيره عليا اوى
عماد بجدية: كويس علشان تربيها على ايدك، انا قولت كلمتى الأخيره جهز نفسك كتب الكتاب بليل
*بليل قبل كتب الكتاب
نورا (ام زين): معلش يبنى انت عارف ابوك عنيد ودماغه ناشفة
زين بعصبية: ده جواز يا ماما مينفعش فيه العند مبحبهااااااش اروح اقولها اعمل اى
نورا بتحزير: اوعى اوعى يا زين تعمل كده اوعى تكسرها حرام عليك انت ليك اخوات بنات تردى حد يعمل كده فيهم...هتحبها صدقنى والله هتتعود عليها وتحبها والله
نورهان اخت زين كل ده واقفة وسامعه الكلام وقلبها بيتقطع على اخوها الى هيتجوز غصب عنو وفى نفس الوقت هى عارفة ان حور كانت بتحلم باليوم الى تتجوز فيه زين
*فى اوضة حور
حور وعنيها مليانه دموع: كان نفسى ماما تبقى معايا فى يوم زى ده يا نورهان كان نفسى
نورهان بحنية: ما انا موجوده اهو وعمرى ما هسيبك يا قلبى ، بلاش عياط ونبى هتبوظى الميك آب
حور بحب: ربنا يخليكى ليا يا نورى....انا هطير من الفرحه اخيرا هتجوز اكتر حد حبيتوا فى حياتى الحمد لله يارب
نورهان: الف مبروك يا حبيبتى نورهان فى سرها ( ربنا معاكى يا بنتى)
قاطعهم خبط على الباب: ممكن ادخل
نورهان: اتفصل
احمد: يلا يا جماعه المأذون بره ، مبرووك يا عروسة
**احمد صاحب زين ولسة متجوز اخته من 6 شعور
حور: الله يبارك فى حضرتك
خرجت نورهان ومعاها حور والزغاريط موقفتش
حور كانت عامله زى الملاك فستان أبيض سيمبل خالص وعامله تسريحه فى شهرها ولابسة تاج جميل اوى ومكياج بصيت جدا محليها اكتر
نورهان: احمد روح اغمز زين يفرد وشه شوية ده كتب كتابه مش عزا
راح احمد ناحية زين
احمد بهمس: افرد وشك شوية يا زين الناس هتاخد بالها
زين بعصبية بيحاول يداريها: انا مش طايق نفسى وربنا ابعد عن وشى علشان النرفزه متجيش فيك
احمد: اهدا يا زين شوية مينفعش كده كل ده هيطلع على حور حرام عليك
زين: والله صعبانه عليا هتاخد هى كل النرفزه دى
احمد: طب اهدى شوية بقا
*بارك الله لكما وبارك عليكما وجمع بينكم فى خير*
عماد: الف مبروك يابنى الف مبروك يا حور خلى بالكوا من بعض
نورا: ربنا يهدى سركوا يا حبايبى
حور بسعاده: الله يبارك فى حضرتك يا عمو، ياارب يا طنط
زين بعصبيه: الله يبارك فيكوا
نورهان اخدت زين على جمب
نورهان: زين علشان خاطرى براحه البنت مش قدك ولا حمل خبطه ابوها وامها ميتين وملهاش اخوات ملهاش غيرنا اوعى تكسر قلبها يا زين علشان خاطرى
زين بعصبية: حاضر حاضر انا زهقت
خرج زين ومعاه حور على العربية علشان يروحوا شقتهم طول الطريق زين ساكت ومش بيقول كلمه و طبعا مكشر حور خافت تتكلم معاه اصلا ، لما وصلوا تحت العماره
زين: انزلى يلا وصلنا
نزلت حور من عربية ووقفت مكانها
زين: متتحركى وقفتى ليه
حور بخوف: معرفش الطريق
زين: اه صحيح انتى عمرك ما جيتى هنا
اخدها زين وطلعوا على الشقة
فى الشقة:
زين قرب من حور جامد
حور بخوف: ابيه زين ونبى بلاش اى حاجه انهرده انا م....
فضل زين قريب منها جامد اوى وقاطعها
زين: ومين قلك انى هعمل حاجه اصلا
حور والدموع ماليا عنيها: نعم!
زين: زى مسمعتى كده بالظبط انا مش هلمسك ولا هيبقى ما بينا اى حاجه احنا هنعيش زى الأخوات وبعد فتره نخترع مشكله وهنطلق وهنقول انى عندى مشكله او اى حاجه علشان كده انتى لسة بنت ده بعد الطلاق طبعا احنا هنام فى أوضة واحده وفى سرير واحد علشان مفيش غير أوضة واحده فى الشقة والى هى بتاعتى هتنامى جمبى على ما اشوف واعملك اوضة
حور مش قادره تتكلم من كتر العياط
زين: واكيد مش هقولك يعنى اوعى حد يعرف بالموضوع ده فهمتى احنا قدمهم عادى جدا
حور طبعا انهارت من الى زين قاله ومش قادره تبطل عياط
بعد عنها زين وبعصبية وقال من غير قصد: انا قولتلهم بلاش مش عايزها مبحبهاش
اخد باله زين انه قال الكلام ده قدام حور وكسرها اكتر
زين بعصبية: انا مش عااايز عياط انتى فاهمه
حور بخوف: حا...حاضر
زين: ادخلى غيرى ونامي يلا
حور بخوف: بس ان.. انا مش بعرف انام لوحدى
زين بيحاول يهدى نفسه شوية: ده ازاى يعنى ؟!
حور: مش بعرف انام غير لو حد نايم جمبى بسبب الكوابيس
زين: ليه؟ اه اه فهمت..قرب منها زين وكلمها بهدوء..طيب حاضر غيرى وهاجى انام معاكى
اول ما زين قرب منها كده هى عيطت اكتر
حور بدموع: ان.. انا اسفة والله بس مش هعرف انام والله
زين بيحاول يهدى نفسه قال: انتى خايفة كده ليه انا مش هعملك حاجه انتى ملكيش ذنب ، متتأشفيش مفيش مشكله
دخلت حور الأوضة وهنهارت حب حياتها والراجل الى اتمنت تتجوزه وتعيش معاه مش بيحبها ومش عايزها
عدى وقت وحور مخرجت فا قلق زين
زين بيخبط على الباب: حور خلصتى
حور بصوت مبحوح: لسة ثوانى هخلص اهو
حور قامت وحاولت تقلع الفستان مش عارفة تفتح السوسته
حور فى سرها: اقوله يساعدنى ولا هيحرجنى انا هقوله اعمل اى يعنى
جمعت حور شجاعتها وقالت:ابيه زين ممكن تيجى
زين: نعم ، حاضر جى
زين تنح اول ما دخل اول مره يشوف حور عن قرب واول مره يركز فى شكلها وشعرها الكستنائى الطويل كانت جميله اوى شبه الملايكه
زين بصدمه من جمال حور: ن... نعم
حور بكسوف: مش عارفة اقلع الفستان لوحدى مش طايله السوسته ممكن تساعدنى
زين بحراج: احم ن..نعم حاضر لفى كده
حور لفت وشعرها كان مغطى ضهرها مد زين ايده ورفع شعرها وحط ايده على كتفها وحور اترعشت من لمسته وزين اخد باله
زين بسخرية: مالك يا حور اتخضيتى كده ليه انتى عمرك ما حد لمسك
حور وعيونها مليانه دموع: من يوم ما بابا وماما ماتوا وانا لوحدى حتى لما جيت اعيش معاكوا كانت نورهان اتجوزت مكنتش بعرف انام ساعه على بعضها من الكوابيس
زين شدها لحضنوا وحور انهارت فى حضنه من العياط
زين: بتعيطى ليه دلوقتى بس ما انا هبقى معاكى اهو بلاش عياط
حور: شكرا يا ابيه زين
زين: اى ابيه دى انا اسمى زين عادى انا جوزك مش زى زمان
حور والدموع ماليا عنيها: لا حضرتك مش جوزى انت قولت هنعيش مع بعض اخوات
كل ده وهى قاعده فى حضنه
فى اللحضه دى حس زين قد اى هو كسر قلبها وكسر فرحتها وهى لسة صغيره على الى عملوا
زين بعد حور عن حضنه شوية لقى وشها احمر من كتر العياط
زين بندم: انا اسف ... اسف والله مكنش ينفع اقولك كده
حور بصوت مبحوح من كتر العياط: لا متتأسفش زين باشا مش بيتأسف كويس انك قولت كده دلوقتى علشان مكنتش اتعلق اكتر من كده انا هعمل كل حضرتك عايزه حتى لو عايز تطلقنى دلوقتى مفيش مشكله وانا هنام فى الصاله انت مش مجبر حد يشاركك فى اوضتك او سريرك
زين: كل الكلام الى قلتيه ده مش عايز اسمعه تانى وانا قولت غيرى ويلا ننام
حور: انا هنام بره
زين بيحاول يهدى نفسه وميتعصبش: انا قولت هتنامى معايا هنا بس خلاص بقااا
بصتله حور ومتكلمتش
قررت حور انها هتنزل الجامعه
حور: انا هنزل الجامعه من بكره تانى
زين: ليه مش انتى واخده اجازه
حور: اه اخت بس هقطعها ملهاش لزمه يعنى ما خلاص مفيش جواز
زين: براحتك بس هوديكى وهجيبك
حور: لا لا متتعبش نفسك وعلشان متتأخرش على شغلك هتصرف انا لوحدى
زين: لا هوصلك علشان اطمن عليكى
حور بزعل: شكرا
الأتنين غيروا هدومهم علشان يناموا
زين: قربى شوية يا حور هتقعى كده
حور: لا مش هقع ومش عايزه اقرب منك
زين بعصبية: انا مبحبش اكرر كلامى كتير
حور: لا
راح زين شاددها نحيته جامد
زين بصوت عالى نسبيا: متعصبنيش ماشى انا مش بحب اناهد مع حد
حور بعياط: ابعد عنى ومتلمسنيش تانى
زين بعصبية: حور متستفزنيش وتخليني اعند و اعمل حجات هندم عليها..
يتبع الفصل التالي: اضغط هنا
الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة: " رواية حور الزين" اضغط على أسم الرواية
تعليقات
إرسال تعليق