رواية اللقاء الفصل السابع
رواية اللقاء الفصل السابع
بص للشاشة بذهول من اللى بيحصل معقول وصل بيها الإنحطاط للدرجة دى...قفل اللاب بسرعة و بص لفريد : مش لازم حد يعرف بالموضوع ده.
فريد باستغراب: انت بتهزر صح؟......انت عارف انت بتقول ايه.......
شادى وقف و اخد مفتاح العربية: لاء مش بهزر دى فى الأول و الآخر بنت خالتى يا فريد انت هتسرف معاها..... إنما دلوقت هروح اتنيل و أصلح المشكلة اللى عملتها.
خرجت من الكلية و ماشية بملل و كانت بتفكر فى شادى اللى مش مفارق خيالها.....قطع شرودها لما قال: يتهنى بيه.....
بصت جنبها بسرعة لما سمعت صوته:مش هيبقى حزن و هبل كمان.
ضحك على كلامها لما فهم قصدها و قال: لاء انت موجود فعلا و دا مش هبل....بس معلش يعنى ايه الحزن اللى بتتكلمى عنه؟؟......معقول يكون بسبب اللى حصل بينا؟؟
ناريمان بتهكم: لاء طبعاً.....و بعدين كان ايه اللى حصل يعنى.....انت واخد غبى و متسرع بتهب فيا من غير ما تفهم بس العيب عليا عشان سيبتلك اول مرة.
كان بيسمعها و هو ساكت و مش بيتكلم وقفت فجأة: هو انت مش بتتكلم ليه؟؟ مش هتهب فيا زى كل مرة؟؟
بصلها بأسف مستنيكى تخلصى كل اللى جواكى عشان....انا عارف انى غلطان.
رجعت لورا خطوة و قرصت خدها و بصتله بتفحص:هو انتى شادى نصار بتاع الكافيه و لا فى حاجة غلط.
ضحك بصوته الرجولى على حركتها،و هى سرحت فيه كان واحشها اوى..استغفرت ربنا و غضت بصرها و قالت: بإختصار عايز ايه وقفتنا دى كدا غلط.
بص حواليه و اتكلم بجدية: خلاص رجعت فى كلامى نتقابل بكرة بالليل.
قال جملته و مشى من غير ما يعطيها فرصة تسأله هيشوفها بكرة فين......رجعت البيت و هى مبسوطة أنها شافته.....رمت كتبها بإهمال و قعدت على الكنبة و هى مبتسمة و بتحاول تفسر جملتها اللى رماها و مشى.
تانى يوم الساعة سبعة كانت قاعدة بتذاكر و لابسة سولبت ارنب و مغطية شعرها بالزنط....والدتها دخلت و شهقت: هو انتى لسه ملبستيش يا نور!!....
ناريمان بتأفف: يا ماما يا حبيبتى ضيوفك اقعدى انتى معاهم و معاكى طارق و خالو انا مالى عندى مذاكرة و مش هخرج....و حضرتك اصلا رافضة تقولى مين اللى جاى خلاص قابليهم من غيرى.
جاتلها رسالة على فونها و يا دوب فتحتها و سمعت جرس الباب، قامت من مكانها و قربت من والدتها اللى كانت واقفة جنب باب الأوضة امها مسكتها من ايدها : راحة فين؟؟ اوعى هتكونى هتفتحى.......
شدت إيدها بالراحة و جريت للباب: اكيد يعنى هفت......
مكملتش كلامها لما شافت شادى واقف قدامها و معاها بوكيه ورد.....ابتسمت بعته و بصت لنفسها ثوانى و كانت بتجرى من قدامه و مغطية وشها بالكتاب و بتعيط.....دخلت الأوضة وقفلت الباب على نفسها...و خالها خرج من الصالون: مالها بتجرى كدا ليه؟........
امها ضحكت و بصت لشادى على الباب و قالت: الجماعة وصلوا......
امها و خالها استقبلوا الضيوف و بعد ما قفلت باب الأوضة سمعت صوت طارق من وراها: شوفتى عفريت و لا ايه........
مسحت دموعها: انت دخلت هنا ازاى!!......
-و انتى بتفتحى الباب......البسى بسرعة عشان عيلة شادى بلاش احراج لماما..
ناريمان بترقب: هو انت كنت عارف؟؟
طارق بتوتر: اه.....لاء.......يوووه بصراحة أن بس شادى اللى طلب نخليها مفاجأة.....
بعد ما شاف عضلات وشها اللى ارتخت بعد ما قال اسم شادى: نور حبيبتى مفيش وقت...و بلاش تعيطى لما تخرجى عشان هما مش هيفسروا دموعك احراج هتتفسر رفض.
سابها و خرج و هو بيضحك على عادتها الغريبة بالنسبالي.......بعد شوية دخلت مع خالها و هو وشها فى الأرض سلمت على والدة شادى هناء و مرات عمه ثناء إنما والده وقفت عنه بمسافة محفوظة و حطت أيدها على قلبها كتحية...و نفس الشيء مع شادى و قعدت جنب خالها.....بدأوا يتكلموا و يتفقوا و هى طول القاعدة بتشد على أيدها من الحرج.
انتهت القاعدة و اتفقوا إن كتب الكتاب و الخطوبة بعد أسبوع......شادى و اهله مشيوا من هنا و نور دخلت مباشرة على اوضتها و قلبها بيدق جامد....وقفت قدام المرايا تبص لنفسها و هى مش مصدقة إن شادى طلبها للجواز.
شالت فونها و طلبت مريم بسرعة عشان تحكيلها اللى حصل.... و بعد ما قالت على اللى حصل و على معاد الخطوبة عرفت منها إنها لما وصلت تحت العمارة شافت شادى و عيلته عشان كدا رجعت على بيتها تانى......و بعد ما قفلت معاها فونها رن برقم غريب قفلت لانها مش بترد على ارقام غريبة.....بس الرقم رن تانى و بردو بتقفل اخر مرة لما سمعته بيرن كانت هتقفل الفون خالص بس كان رقم شادى....فتحت الخط و سمعت صوته المتغاظ: برن عليكِ بقالى ساعة مش بتردى ليه؟
نور ببراءة: دى اول رنة و رديت علطول مع إن الساعة ١١ و الوقت متأخر
- على فكرة برن عليكى من الرقم الشخصى الرقم اللي معاكى حالياً دا بتاع الشغل.
نور بتذكر: هو الرقم دا بتاعك....يا راجل مش تقول و لا دا كمان مفاجأة؟!!
ابتسم لما فهم قصدها فقال بمشاكسة: بس ايه فى المفاجأة حلوة مش كدا؟
ابتسمت بخجل و شدت على أيدها فهو كمل: بطلى تشدى على إيدك يا نور.........محبتش وقفة امبارح تتكرر تانى من غير رابط رسمى....انا عايز أوصلك الكلية و اجى اروحك قدام كل الناس و اهم حاجة و انا واثق إنى مش يعارض ربنا.....عايز امشى فى نص الشارع و عز الصبح و ايدى فى ايدك.
شدت على ايدها اكتر و قلبها بيدق جامد لدرجة هى كانت حاسة إن شادى سامعها، ابتسم هو على الطرف التانى و قال: قولتلك بطلى تشدى على إيدك يا نور....خلاص هغير الموضوع انا حاسس انى بكلم انفاسك.
أخيراً خرج صوتها مبحوح : انا لازم اقفل عشان ماما بتنده.....تصبح على خير.
قفلت بسرعة من غير ما تسمع صوته، و بالفعل والدتها خبطت على الباب و دخلت قعدت جنبها و ابتسمت و قالت: فى حد طلع بيفهمك اكتر منى.
نور بصتلها و خدودها حمرا فوالدتها سألتها: كنتى بتكلمى شادى؟؟
هزت راسها بتأكيد و بعدين حاولت تخرج نفسها من الإحراج: انتى ازاى يا امى متاخديش رأى.
والدتها بمشاكسة: و هو انتى يعنى كنتى هترفضى عموماً لو كدا احنا لسه فيها هكلم شادى و اقوله كل شىء نصيب.....هاتى هكلمه.
قالت جملتها الأخيرة و هى بتشد منها الفون....ف نور بعدت عنها الفون و قالت بسرعة: لاء طبعاً موافقة انا......
حطت ايدها على بؤها لما استوعبت اللى قالته....و امها ضحكت عليها و قالت و هى بتحضنها: الف مبروك يا حبيبتى ربنا يتمملك على خير و يسعدك يا رب.
مر الأسبوع بسرعة و هما بيجهزوا للخطوبة اللى اتفقوا هتكون فى قاعة....نور و شادى كانوا بيتقابلوا كل يوم عشان التجهيزات و معاهم إما والدتها أو طارق...و أخيراً جيه يوم الخطوبة و كتب الكتاب.
فى البرج الخاص بعيلة نصار.
كان قاعد فى اوضته بيكلم نور فى الفون، و فجأة اتفتح الباب ف شادى نهى المكالمة مع نور بسرعة............
يتبع الفصل التالي اضغط هنا
الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية "رواية اللقاء" اضغط على اسم الرواية
تعليقات
إرسال تعليق