رواية نقطة ضعف الفصل الاول 1 بقلم امل رجب
رواية نقطة ضعف الفصل الاول
فى بداية حلقتنا يظهر منزل بسيط وهنا ظهرت عائلة مكونا من ثلاثة أفراد اب وام وابن يظهر طفل يجلس على مائدة الطعام فى حدود ال 8 سنوات
الطفل مازن : امتا بقا اخويا دا يجى
الاب محمد ( بضحكه ) : انت عايز يبقالك اخ يا مازن
مازن : طبعا يابابا عشان نلعب مع بعض
الام وفاء ( بابتسامة ) : وانت عايزه يجى عشان تلعب معاه بس
مازن : لا وازكرله وابقا سنده واحميه ( الاب والام بصو لبعض و ابتسمو ) بعد مرور عدة أسابيع يظهر في المستشفى الاب بص لمازن : مالك يا حبيبي بتعيط لى
مازن بعياط : هى ماما هتموت يا بابا
الاب بضحكه : لا بس اخوك شقى شويه ( ومسح دموع مازن واخده في حضنه بعد مرور عدة ساعات ظهر محمد ومازن فى غرفة وفاء مازن ينظر للطفل بابتسامة حب )
محمد بابتسامة : حمدالله على السلامه يا حبيبتي
وفاء بتعب : الله يسلمك يا حبيبي
( مازن بص لباباه )
مازن : بابا هو انا هشيله ازاى
محمد بصله : انت عايز تشيله
مازن : اه يا بابا
محمد بابتسامة : طيب اقعد ( وشال الصغير وحطه فى حضن مازن )
وفاء : هنسميه اى ( لينطق الصغير : عمر سميه يابابا عمر ( محمد بص ل
وفاء بابتسامة وهزت رأسها بنعم مازن فرح واخد عمر فى حضنه ( بعد مرور سنة زادت المشاكل والخناق بينما زاد حب وتعلق مازن ب عمر عند محمد ووفاء )
محمد بعصبية : يعنى اى انتى واعيه للى بتقوليه دا
وفاء : اه طبعا وعارفه انا بقول اى
محمد : يابنت الناس بلاش تخربي على نفسك مش عشان خاطرى انا عشان خاطر ولادك
وفاء : مش مهم ولادى المهم نفسي ( فى الوقت دا كان مازن شايل عمر ومنيمه فى حضنه وسامع الخناق المعتاد بتاع كل يوم ودموعه نازله )
محمد : خلاص بس ولادك مش هتشوفيهم تانى لا مازن ولا عمر
وفاء : مش عايزه حد منهم ( بعد مرور عدة أسابيع كان محمد طلق وفاء واهملو أولادهم وكان مازن مهتم بعمر بأكله وشربه ونظافته واتعلم كل ما يخص عمر حتى تغير حفاضته )
عند مازن كان بينيم عمر فجأة حس بحرارة اتجاه عمر راح لبابا : بابا ( محمد بصله )
مازن بدموع وخوف : عمر حرارته عاليه وتعبان
محمد : وانت عايزنى اعمل اى
مازن : نوديه للدكتور
محمد : طيب مش فاضى الصبح نوديه روح الوقت نام
مازن بدموع : طيب مهو ممكن يتعب اكتر
محمد بعصبية : يعني اعمل اى قولتلك الصبح روح نام بقا ( مازن مشي خوفا من عصبيه باباه لانه بيضربه اكتر الأوقات وراح ل عمر اداله خافض وعمله كمدات وفى هذه اللحظة تذكر والدته )
مازن بعياط : انتى فين يا ماما بقا معقول مبقتيش تحبينا كدا ( وتذكر تلك الكلمات )
مازن بعياط : انا بكرهك ياماما ( وانتبه للصغير )
فى صباح يوما جديد الاب بص لمازن
محمد : صباح الخير
مازن : صباح النور
محمد : عمر عامل اى
مازن : كويس ادتله خافض وعملتله كمدات ونام
محمد : كويس انا خارج وانت يلا عشان تروح مدرستك و لو عمر تعب تانى كلمنى
مازن : هروح ازاى وعمر هنا لوحده
محمد : وديه عند عمتك
( ومازن رجع بذاكرته فلاش باااك )
( عند عمت مازن وكان معاها عمر )
عزيزه بضيق : هى امك مشت وانا بقا اللى هربي ولادها لا انا عندى ولادى مش ناقصه ولاد حد
مازن بزعل وحزن : خلاص يا عمتو هاتى عمر وانا مش رايح المدرسة وهخلينى معاه
عزيزه : لا انت هتروح تقول لابوك روح الوقت ولما تيجى ابقا خده ومعدش تجيبه تانى
مازن بزعل : حاضر ( و مشي بعد مرور عدة ساعات رجع من المدرسة لقي اخوه بيعيط كان جعان وهدومه مبلله )
مازن : هو مالو يا عمتو و انتى حطاه على الأرض ليه
عزيزه : عامل على نفسه احطه على السرير عشان يبهدله
مازن بزعل : انا جايبله غيرات لى مغيرتلوش
عزيزه : اهو دا اللي ناقص امشي يا ولا يلا وخد اخوك وروح
مازن بتوسل ودموع : طب اغيرله اول عشان الجو برا برد وهو اصلا تعبان
عزيزه : طيب بس بسرعه
( مازن اخد عمر بعد عدة دقائق غير ل عمر )
عزيزه بصتلهم : يلا خده وامشي.
مازن بزعل : حاضر ياعمتو
بااااك )
فاق مازن على صوت محمد
محمد بزعيق وعصبيه : انت يا زفت انا مش بكلمك
مازن بخوف ودموع : انا اسف يابابا
محمد : يلا خد اخوك وروح عند عمتك سيب اخوك وروح المدرسة
مازن بخوف : لا يا بابا عمر لسه تعبان و حرارته عاليه بلاش عمتو
محمد بستغراب : لى
مازن : عادى بس بلاش عمتو ( محمد مسك أيده جامد ) : انطق لى مش عايز تودى اخوك عند عمتك
مازن بعياط : عشان عمتو قالتلى معدش تجيبه انا مش ناقصه اربي حد مع عيالى ( محمد بصله و ضربه بالقلم لدرجه انه جاب دم وكمل كلامه بزعيق ) : انت كداب
مازن بعياط وخوف : والله قالتلى كدا ( محمد بصله وسابه وخرج ليظهر منزل آخر فاديه سلفت عزيزه )
فاديه : امال ابن اخوكى الصغير فين معدش بيجى يعنى
عزيزه : ياستى هو انا ناقصه أربي عيال غير عيالى
فاديه : بس دا طفل وأخوه بردو لسه صغير مش هيعرف يتعامل معاه وكمان مازن بقى هادى جدا ومنطوى
عزيزه بضيق : ماليش دعوه محدش قال لامهم تسبهم ودا مش غلطى ( ليظهر محمد بصلها بدموع وصدمة ) : يعني مازن مكنش بيكدب عليا
عزيزه بتوتر : محمد انا مكنش قصدى يعني أنا ...
محمد بعصبية : تقصدى ولا لا خلاص معدش هديلك ولا مليم وسابها ومشي
عند وفاء : خلاص انا الوقت أطلقت وكلها ايام وشهور العده تخلص ونتجوز
وائل : جواز اى مين قالك أننا هنتجوز
وفاء : يعنى اى امال أنت قولتلى انك عايزنى و بتحبنى
وائل : اه عايزك وبحبك كدا يعنى نفضل مع بعض من غير جواز
وفاء بصدمه : يعني اى يعنى اسيب جوزى و ولادى عشانك وانت تسبنى انت طلعت قذر وانا بستحقر نفسي بجد منك لله ( وسابته ومشت ) ( عند مازن مع عمر وعمر كان بيعيط ومازن بيعيط ومش عارف يسكته )
محمد بزعيق : متخليه يتخرص بقا ( مازن وعمر اتنفضو وعمر زاد فى العياط )
مازن بخوف : حاضر يابابا هسكته ( وشال عمر واتمشي بيه شويه وفجأة نام وهو شايله )
جرس الباب ضرب
مازن : افتح يا بابا
محمد : لا عمر نام دخله الاوضه وانا هفتح
مازن : حاضر يا بابا ( واتجه إلى غرفته هو و عمر ومحمد اتجه إلى الباب )
محمد فتح وبص قدامه بصدمه : انتى اى اللى جابك هنا
وفاء بندم ودموع : انا عايزه ولادى
محمد : انتى قولتيلى قبل ما تمشي انك مش عايزاهم اى اللى جابك تانى
وفاء بدموع : حقك عليا بس مفيش حد بيستغنى عن ولاده
محمد : خلاص معدش ينفع كلام من دا وانا عمرى ما هسيب ولادى مع واحده زيك يلا من غير مطرود
وفاء : طب اشوفهم بس يمكن يكون اخر مره اشوفهم ( و بزعيق ) وبعدين انت مش من حقك تمنعني من ولادى
محمد بزعيق : انتى اللى منعتى نفسك انا ماليش دعوه و معملتش. فيكى حاجه
وفاء بهدوء : طب انا عايزه ولادى
محمد : و ولادك مش عايزينك
وفاء : مش من حقك تقرر عنهم
محمد : خلاص هندهلك مازن وشوفى هو عايز اى
وفاء بتحدى : انده مازن ( محمد راح جاب مازن مازن بص لامه بستغراب و الدموع ظهرت فى عينه )
محمد كمل كلامه : مازن ماما جايه عشان تاخدك انت و عمر انت عايز تروح معاها ( مازن سكت )
وفاء : رد يا مازن مش انت بتحب ماما ( بردو مازن ساكت )
محمد : عايز تروح مع ماما و لا عايز تفضل معايا ( مازن مسح دموعه و بصلها بابتسامه و كمل كلامه ..
يتبع الفصل التالي اضغط هنا
الفهرس يحتوي علي جميع فصول الرواية '' نقطة ضعف '' اضغط علي اسم الرواية
تعليقات
إرسال تعليق