رواية نقطة ضعف الفصل الثاني عشر 12 بقلم امل رجب
رواية نقطة ضعف الفصل الثاني عشر
مازن بعصبية : عمر فين
عادل بخوف : فى اى الجواب دا
مازن بزعيق و عصبيه : عمر فين بقولك
عادل : هما اللى غلطانين
مازن : يعنى انت عارف
عادل : اهدا بس انا روحت وطلع هما اللى غلطانين
مازن بعصبية زايده : غلطانين ازاى وهو اخد رفد وكمان استدعاء
عادل : طب اهدا واسمعه و روح الكليه اتفاهم معاهم
مازن بصله بعصبيه و اتجه إلى غرفة عمر فتح ودخل بصوت عالى : ممكن افهم اى اللى عامله فى الكليه دا
عمر بخوف : معملتش حاجه
مازن قربله بعصبية : متكدبش عليا انطق عملت اى
عمر : ابن العميد اتخانق معايا و ضربنى قومت ضربه مع أنه هو اللى غلطان و ضربنى فى الاول
مازن : ضربك لى
عمر : مفيش
مازن بضيق : ما تنطق يبنى
عمر : كنت في الكافيترا بتاعت الجامعة وبعدين اجى هو وشله كدا و فضل يلقح عليا كلام انى ماليش أهل و انى ابن حرام و هما فضلوا يضحكوا عليا ( ودموعه زادت ) مازن هو انا ابن حرام
مازن بحزن وصدمه من كلامهم : لا يا حبيبي اى الكلام دا انا هاجيلك الكليه وهقطع لسان اى حد يقول عليك حاجه ومتزعلش ودموعك دى متنزلش تانى انت متعرفش انا بتوجع قد اى لما بشوف دموعك دى
عمر حضنه : انا بحبك اوى يا مازن
مازن شده لحضنه اكتر : وانا كمان يا حبيبي بحبك اوى و متزعلش دا معاش ولا كان اللى بزعل عمر باشا
عادل بهزار : انا بقا اى وبعدين مانا جتلك الكليه واتخانقت معاهم كمان
عمر بصله بضحكه و حضنه : انت كمان اخويا الكبير و انا بحبك اوى
عادل : وانا كمان يا حبيبي يلا شوف هتعمل اى عشان عايز مازن فى حاجه تبع الشغل
عمر بضيق : شغل اى و هو لسه خارج أنهارد من المستشفى ما تسيبه شويه بقا
عادل بضحكه و بص لمازن : الولا دا بيغير اوى لما حد بيقرب منك
مازن بحب : طبعا مش ابنى و حبيبي يلا يا عادل و انت يا عمر نام يلا يا حبيبي ( وخرجوا مع متجهين الى غرفه المكتب )
عادل بتوتر : ياسر اتفق مع شريف أننا هنسافر اخر الشهر
مازن بصدمه : اى اخر الشهر طب هنسافر فين
عادل بضيق : مانت عارف انهم مش بيقولو غير قبلها ب 24 ساعه
مازن بحزن : طب و عمر اعمل اى بس ياربي اسيبه مع مين
عادل بتفكير : خليه يروح عند مهاب مانت عارف انهم مع بعض على طول و كمان باباه بيحب . عمر اوى و كان متعلق بيه
مازن : لا احنا احتمال نطول وهو مش معقول يفضل هناك الوقت دا كلوا
عادل : طب هتعمل
مازن : من هنا لايام السفر ربك يحلها يلا بس عشان تعبان و عايز انام
عادل : طب يلا عشان تاخد علاجك و اطمن على عمر ( مازن اخد علاجه و عادل اطمن على عمر واتجه كل منهم على غرفهم )
فى صباح يوماً جديد ظهر مازن فى الكليه عند عمر
مازن بعصبية : يعني اى محروم من اعمال السنه وكمان رفد
اكرم ( عميد الكلية ) : اخوك قليل الادب وبيبلطج على الناس
مازن بعصبية : اخويا متربي كويس وألزم حدودك و الكلام دا تقوله لابنك
اكرم : دا ضارب زمايله ومبهدلهم
عادل : ما ابنك هو اللى بدأ الاول
مازن : و انت بقا طبقت على ابنك نفس اللى طبقته على عمر اسمع ياسيد اكرم محدش احسن من اخويا وبعدين أنا عايز اسمع من الطرفين و بص ل عمر : احكى
عمر بتوتر و خوف : ( و حكى على اللى حصل و دموعه نزلت )
مازن بعصبية : سيد أكرم انا اخويا لا . هو ابن حرام ولا هو تربيه شوارع ومتربى احسن تربيه ولو متصرفتش انت عارف انا هعمل اى انا مش مدخله كليه خاصه وبدفعلك فلوس كل شهر غير المصاريف عشان جمال عيونك لا انا بعمل كدا عشانه وانت عارف ان بموبايل منى والكليه دى هتتقفل متنساش انى المالك الأكبر للأسهم فى الكليه دى و لو حصل اى حاجه لعمر حتى لو نفسيته تعبت بس انا هعرفك بقا لانى ممكن اشيل اللى على مزاجى وأحط اللى على مزاجى وانت فاهم
العميد بحرج و بص ل عمر و الشباب : طب ياشباب خلاص الموضوع اتفض اتفضلوا ( الشباب مشو وأكرم بص لمازن )
اكرم : يا بشمهندس مازن انا عمرى ما اشتكيت منك وانت عمرك ما عليت صوتك عليا
مازن بخنقه : انا مش بستحمل حاجه عليه انا ربيته و تعبت فيه و مسمحش لحد يقول عليه نص كلمه و هو زى مانت شايف عمره ما كلم حد ولا قل أدبه على حد و بيخاف حتى لما حد بيقرب له ولو مكنش متربي كويس كان رد عليهم لكن ميضربش وياخد رفد انا مسمحش بحاجه زى دى
اكرم : انا بعتزر بالنيابة عن ابنى بس انا مكنتش عارف اللى هو عمله ولما بشمهندس عادل اجا طلبت أن حضرتك تيجى قالى انك تعبان و فى المستشفى
مازن : الكلام دا مظبوط وعادل زيي بالظبط بس لو حد قال عليه كلمه انا هقفله ( و قام وقف : انا هاخد عمر معايا وهايجى بكرا ( وبتذكير ) بالنسبه لاعمال السنه
اكرم : دى كانت قرصه ودن لكن طبعا انا مكنتش هعمل كدا
مازن : تمام انا هاخد عمر عن ازنك ( و مشي وشاف عمر قاعد وباين عليه الحزن و الزعل )
مازن بابتسامة : قوم يلا يا حبيبي
عمر : على فين
مازن بغمزه : هفسحك انهارده
عمر بفرحه : بجد طب يلا ( ومسك أيده و مشو مع بعض ) عدى على كدا اسبوعين عند مازن و عادل ظهرو مع شريف
مازن بضيق : انا معدش عايز اسافر
شريف بعصبية وصوت عالى : نفس الموال بتاع كل مره هى كلمه واحده التذاكر اهى
عادل : بس اى لازمت أننا نسافر مع بعض
شريف : مش عايز نقاش اتفضلوا الثفقه دى اهم ثفقه تتعمل و هتكلفكو حياتكو لو فى حاجه فشلت انتو فاهمين
مازن بصله و سكت
عادل : تمام عن ازنك
شريف : على فكره السفر بكرا بلليل مش عايز تأخير
( مازن و عادل مشو ) تانى يوم على الفطار
مازن : انا مسافر انهارده بلليل
عمر بخوف وصدمة : و هترجع امتا
مازن : مش عارف
عمر : ماشي انا هفضل مع عادل على ما ترجع
مازن : عادل كمان مسافر
عمر بزعل : طب انا هفضل هنا لوحدى
مازن : انا جبتلك طقم حراسه هيفضلو معاك حتى جوا الفيلا بس ممنوع الخروج بعد الكليه ماشي
عمر بصله و سكت
مازن : يعنى مسمعتش صوتك
عمر بزعل و خنقه : طب خدنى معاك
مازن : ياريت والله يا حبيبي بس انا معرفش أنى مسافر غير امبارح بلليل خد بالك من نفسك و ممنوع الخروج ماشي
عمر : ماشي و انت كمان خد بالك من نفسك و كلمنى على طول
مازن : حاضر يا حبيبي يلا هوصلك انهارده الكليه
( و مشو مع بعض ) عند عمر بعد ما رجع من الكلية كان مازن مسافر
عمر بدموع : مازن خدنى معاك انا مش عايز ابقى هنا لوحدى
مازن بخنقه وزعل : والله يا حبيبي لو كنت أعرف انا مسافر فين كنت حجزتلك معايا متزعلش منى
عمر : طب متتاخرش و كلمنى كل شويه
مازن: حاضر وانت خد بالك من نفسك ( عمر حضنه جامد و دموعه نزلت و مازن مشي هو و عادل )
عادل : خلاص بقا والله هو كويس يعنى انت مش عارف اخوك
مازن بخنقه : مش مطمن حاسس ان فى حاجه هتحصل
عادل : خير ان شاء الله مفيش حاجه ( بعد مرور 10 ايام عند مازن )
عادل : كدا الحمدلله كل حاجه بقت جاهزه والوقت نقدر نسافر
مازن بهدوء : طيب
عادل بستغراب : مالك في اى
مازن : مش عارف عمر بقالو يومين موبايله مقفول
عادل بقلق : لسه بردو مكلمتوش طب ما تكلم الحراسه
مازن : كل ما اكلمهم بيقولوا يا نايم يا فى الكليه دى حاجة عمرها ما حصلت
عادل : خلاص ياعم مانت عارف ان اخوك بيحب النوم
مازن بضيق : بس دى عمرها ما حصلت عمر على طول بيكلمنى و معايا انا خايف ليكون تعبان
عادل بقلق : احنا مسافرين انهارده بلليل كلها ساعات و هتطمن ( مازن بصله و سكت بعد مرور عدة ساعات و صل مازن هو و عادل دخل البيت مازن اول ما دخل بصلهم بصدمه و خوف . : فى اى مالكم عاملين كدا لى عمر كويس صح ( ظهر جميع الحراسه وباين عليهم الخوف و الحزن و القلق .......
تعليقات
إرسال تعليق