رواية نقطة ضعف الفصل الحادي عشر 11 بقلم امل رجب
رواية نقطة ضعف الفصل الحادي عشر
الدكتور بأسف و حزن : للاسف الضغط عنده مرتفع جدا لدرجه ان الجهاز معرفش يجيب نسبة الضغط و غير كدا العصبية و التوتر غلط جدا وضربات قلبه مش منتظمه انا هنقله العنايه لحد ما يفوق ويبقا كويس
عمر بدموع : عايز اشوفه
الدكتور : مينفعش
عمر بنهيار : لا ماليش دعوه انا عايز ادخله ( وبص ل عادل ) عادل خلينى اشوفه
عادل بص للدكتور : 10 دقائق بس انت مش شايف حالته
الدكتور : 10 دقائق اتفضلو ( و دخلوا عمر اول ما شافه بصله بدموع و انهيار : قوم بقا انت نايم هنا لى انت عارف انى معرفش اعدى. يومى من غيرك قوم يا مازن
عادل : يلا يا عمر
عمر بعند : لا انا مش هتحرك من هنا غير لما هو يرجع معايا
عادل بجديه : عمر بطل عند الدكتور قال 10 دقائق بس يلا يا حبيبي
( خرج عمر بعد عدة محاولات من عادل )
عمر : عادل انا مش همشي و اسيبه
عادل : لا ازاى طبعا مينفعش روح انت
عمر : لا مش هسيبه عشان خاطرى انا معرفش ادخل البيت من غيره سبنى جنبه والنبي يا عادل
الدكتور راح عليهم : شوفته
عمر : انا عايز ابقا معاه
الدكتور : طالما هو فى العنايه يبقا مالوش لازمه ممكن تتفضلو وتيجو الصبح
عمر بعند : لا انا عايز أفضل هنا
الدكتور : فهمه يابشمهندس
عادل : يلا يا عمر وهانيجى الصبح والله ( عمر بصله ومشى )
(ظهر عمر فى العربية )
عمر : عادل هو مازن تعبان من امتا
عادل : ما انت عارف اخوك يا عمر عمره ما قال إنه تعبان أو فيه حاجه اهدا انت بس كدا وهو هيقوم بالسلامه والله انت عارف اخوك
عمر : بس انا من يوم ما وعيت على الدنيا لحد انهارده عمرى ما شوفته نايم النومه دى هو لو حصله حاجه انا مش هسامح نفسي وهموت فيها بجد
عادل : انت بس عملت اى هو كويس والله
عمر بحزن : على طول بعند معاه انا السبب
عادل ركن العربيه : طب يلا تعالى اول
( عمر نزل ودخلوا شقه عادل وعادل جهز لعمر اكل )
عادل:يلا يا عمر كل
عمر:مش عايز اكل انا عايز مازن ( عادل بصله بابتسامه وافتكر ايام ما كانوا عند ياسر )
عادل : طب كل عشان خاطري
عمر بعياط : لا انا عايز مازن
عادل بحزن : طب انت بتعيط لى وبعدين مش انت بتعتبرنى زى اخوك بردو
. عمر : انت اخويا بس هو سندى وحمايتى انا لما بكون خايف بروح فى حضنه هو بالنسبة ليا الامان والحب ولما بيقول لا على حاجه بكون عارف أنه خايف عليا مش بيقول لا وخلاص انا عمري ما فكرت في ابويا أو امى لان هو إدانى كل حاجه إدانى الامان والحنيه والسند هو عوضنى عن كل حاجه والوقت سندى وحمايتى وكل حاجه ليا تعبان وفى المستشفى
عادل بدموع من كلامه : أن شاء الله هيبقى كويس و هيقوم بالسلامه
( بعد عدة محاولات عمر اكل )
عادل : تعالى يلا نام
عمر بدموع : انا خايف
عادل : متخافش يا حبيبي انا معاك قوم يلا نام ( عمر بصله وقام معاه )
عند مراد بضيق : تلاقى اخوه مرديش يخرجه
مهاب بضيق : انت مالك بعمر و مازن انت عايز اى
مراد : يعنى هعوز منه اى بس يعنى عامل اهميه لمازن كبيرة اوى
مهاب : ولى متقولش انك بتغير منه
مراد:واغير منه على اى
مهاب:على حاجات كتير اووى وأولها الاهتمام هو عمر اه مالوش أب ولا أم لكن مازن معوضه عن كل حاجه ويعتبر هو أبوه وأمه وكل حياته وبيخاف عليه وانت بتغير من معامله مازن ل عمر انا فاهمك كويس جدا وانت عايز تعمل اى حاجه عشان مازن يقلب على عمر لكن ريح نفسك و الطريق اللى انت ماشي فى دا هيضرك انت لوحدك عشان انا هقول لعمر على كل حاجه عايز تعملها وأنك عايز تخليه مدمن بس انا هقفلك انت سامع ( و سابه ومشي مراد بصله بضيق واتجه إلى منزله )
عند شريف جالس مع زوجته
نوال : امال مراد فين
شريف : و انا هعرف منين امشي وراه حراسه يعنى
نوال : ياريت زى مانت ماممشي ورا الناس الغربية وهتودى ابنك
شريف : وابنك بقا انتى عارفه عنه حاجه زى مانتى بتقولى كدا ولا هو همك في حاجه
نوال : مش ابنى ولازم اخاف عليه
شريف : دا لا هو ابنك ولا انتى خايفه عليه وانا وانتى عارفين انتى عامله كدا لى ولا حتى انتى اللى ربتيه دا ابنى انا و انا عارف انا بعمل اى وعمرى ما هئذى ابنى انتى فاهمه
( نوال بصتله بضيق وسابته وطلعت اوضتها ) ( عند عادل رايح يطمن على عمر ظهر نايم على السرير بس مفتح عينه )
عادل : انت لسه منمتش لحد الوقت
عمر بحزن وزعل : انام ازاى ومازن مش هنا ( وبص لعادل ) انا عايز اروح له
عادل بستغراب : تروح امتا
عمر : الوقت
عادل : الوقت اى داحنا داخلين على الفجر نام يا عمر الوقت وبكرا اوعدك أن احنا هنروح الصبح
عمر بدموع وخنقه : بس انا خايف
عادل بحزن عليه : متخافش انا معاك اهو يا حبيبي ( وفضل معاه لحد ما نام) ( فى صباح يوما جديد ظهر عمر وعادل فى المستشفى )
عادل : طمنى يا دكتور مازن عامل اى الوقت
الدكتور بحزن : الضغط مرتفع جدا ( وبص لعمر اللى باين عليه الخوف و بيحاول يطمنه ) بس بالعلاج هيكون احسن أن شاء الله
عمر : عايز اشوفه
الدكتور : انا وافقت امبارح لكن حاليا الزيارة ممنوعه عن ازنك ( وسابه ومشي )
عمر بص لعادل : انا لازم اشوفه
عادل : الدكتور قال الزيارة ممنوعه يلا يا عمر
عمر : انا عندى امتحان
عادل : خلاص روح على كليتك واول ما تخلص تعالى عندى على البيت ( عمر بصله ومشي ) بعد مرور أيام كان مازن اتحسن
الدكتور بابتسامة : هو حاليا بقا كويس بس الضغط عنده بردو لسه عالى بس طبعا احسن من الاول
عمر : طب هنروح امتا
الدكتور:ممكن انهارده بلليل أو بكرا الصبح بس طبعا لازم يلتزم بالعلاج عشان ميتعبش تانى و كمان ضغطه لسه متظبطش
عادل : حاضر يا دكتور بإذن الله بس خليه يخرج انهارده
الدكتور : بإذن الله عن ازنك ( عند مازن بلليل ظهر فى اوضته )
عمر بحزن : مرتاح كدا
مازن بتعب : اه يا حبيبي مالك زعلان لى
عمر بدموع : بعد كدا سيب الشغل يولع ومتتعبش نفسك تانى
مازن بضحكه : انت كنت خايف عليا بجد
عادل بهزار وحب يلطف الجو : يبنى دا كان مصدعنى ويصحينى الفجر يقولى عايز مازن فكرنى بأيام ماكان صغير
مازن بضحكه وبص لعمر : يعنى مكنتش مرتاح وقولت الحمدلله واعمل بقا اللى انا عايزه
عمر بحزن : وانا بردو هبقا فرحان فى تعبك دانت ابويا مش اخويا انا بحبك اوى ومش عايزك تبعد عنى بس عشان خاطري خد بالك من نفسك بعد كدا وبلاش تجهد نفسك في الشغل
مازن بحب وحنيه : حاضر يا حبيبي انا كمان بحبك اوى ربنا يخليك ليا ( وبص ل عادل ) شكرا
عادل بهزار : قوم بس كدا بالسلامه و مش عايز شكر و لا حاجه
مازن بتذكير وبص ل عمر : انت كان عليك امتحان عملت اى
عمر بتوتر وقام وقف : الحمدلله انا رايح اوضتى بقا
مازن مسك أيده جامد : فى اى عملت اى
عمر بخوف وتوتر : والله ما عملت حاجه
عادل : اى يا مازن سيبه انت ماسكه جامد كدا لى
مازن بص لعادل وساب أيد عمر : عملت اى فى الامتحان
عمر : والله كويس ( و بص لعادل )
عادل : سيبه بقا يلا يا حبيبي روح اوضتك زاكر ( عمر مشي )
عادل : اى يبنى انت راعبه لى كدا دا كان هيموت وانت فى العناية
مازن : انا اصلا بفكر اعمله انتساب و معدش أخرجه خالص و اجبله حراسه كمان عشان معدش يخرج
عادل بستغراب : انتساب اى يبنى فى هندسه مينفعش يبنى لأنها عملى اى يبنى مالك و ضغطك على مره واحده كدا لى مالك حد قالك حاجه وبعدين مين قالك أن عمر هيرضي يبقى فى البيت
مازن : غصب عنه مش برضاه و كمان يقطع علاقته بصحابه
عادل بتوتر : صحابه هو حصل منهم اى
مازن فلاش باااك
عند مازن بعد ما عمر خرج ظهر مهاب عنده
مازن بستغراب : مهاب عمر مشي
مهاب : مانا جيب لما عرفت أنه مش هنا
مازن بقلق : فى اى
مهاب : بصراحه كدا فى شله ملمومه على عمر و الشله دى مش كويسه
مازن : مش كويسه ازاى
مهاب : مش كويسه كلها شرب و مخدرات و عمر لو رجله راحت معاهم صدقنى مش هتعرف ترجعه لعقله
مازن : و هو عمر شرب حاجه ( مهاب سكت )
مازن بضيق و عصبيه : مترد يبنى هو شرب حاجه معاهم
مهاب : لا بس لو فضلوا وراه هيروح فى داهيه وانت عارف اخوك لما بيصمم على حاجه لازم ينفذها حاول تبعده بأى طريقة انا بحاول أبعده بس هو هيخاف منك عنى
مازن : تمام لو شوفته أبعده أو كلمنى و انا هحاول أبعده عنهم حتى لو هيقعد فى البيت
مهاب : يعنى اى هيسيب الكليه
مازن : لو حكمت انى اخليه يسيب الكليه هخليه يعملها
مهاب بقلق : طب انا همشي عشان اتأخرت سلام ( وسابه ومشي ) باااك
مازن بحزن : بس يا سيدى مش عارف اعمل اى كل الناس بتحاول تاخده منى و هو زى مانت شايف عنيد قد اى
عادل بزعل : يعني انت فضلت فى المستشفى كل دا عشان الموضوع دا طب لى مروحتش مناعته أو قولتلى على الأقل تخفف و تشيل عن قلبك
مازن : انا مش عارف اعمل اى و أوقات كتيره بفضل أعاتب نفسي انى لى مسبتش عمر مع ماما كان هيبقى بعيد عن كل دا
عادل : و انت كنت هتقدر تبعد عنه
مازن بحزن : بس كان هيبقى فى امان ( قطع كلامهم رن الجرس )
عادل : ثوانى و جايلك
بعد عدة دقائق
عادل : الجواب دا جالك
مازن اخد منه الجواب و فتحه و بص فيه بصدمه و عصبيه و بص لعادل و كمل كلامه .....
تعليقات
إرسال تعليق