رواية احببت طفلة الفصل السابع عشر 17 بقلم ندى علي
رواية احببت طفلة الفصل السابع عشر 17 بقلم ندى علي
الدكتور:ماشاء الله الطفل حلته كويسه جدا والأم كمان مش عرفه حضرتك عاوز تطمن على ايه بالظبط
فهد بقلق:دكتوره ندى وقعت وقعه جمده من على السلم
الدكتوره:تمام بس الوقعه مأثرتش على الطفل ولا على الأم خالص
فهد بفرحه:بجد يعنى هما كويسين
الدكتوره :ايوا مفيش اى قلق خالص وانا متاكده من الكلام دا كويس جداً
فهد :تمام شكراً يا دكتوره وخرج وهو وندى والدموع على عنيها وركبو العربيه فى نص الطريق فهد وقف العربيه
فهد:افهم بتعيطى ليه بس
ندى :لا رد
فهد:ندى ردى عليا زى ما بكلمك
ندى :الدموع تتساقط من عيناها ولا رد
فهد بضيق:نددددددى ردى
ندى بخوف من صوته:عو.عوزه اروح
فهد بعصبيه:تمام وشغل العربيه وراحو على الفيلا
اول ما وصلو ندى نزلت بدون كلام مع فهد ودخلت لقت ملك
ملك :ندى كنتى فين مالك
ندى بكتم دموعها:ملك عوزه ارتاح وهكلمك تانى تمام
ملك :تمام ياروحى ارتاحى شويه قبل ما نحط الفطار
ندى طلعت على القوضه وفضلت تعيط بنهيار
....................
فهد واقف فى الحنينه
فهد :الو
مجهول:الو نعم يا باشا
فهد:فى مستشفى ...فى دكتوره اسمها انشراح عوزها تكون فى المخزن بكرا تمام
مجهول:انت تأمر يا فهد باشا
فهد قفل وقال:انا اعرفك تلعبي على فهد الجرحى ازاى ودخل الفيلا
فهد:صباح الخير يا شريف بيه ايه الأخبار
شريف:صباح النور كله تمام بس ابوك بقى اللى منعرفش عنه حاجه خالص
فهد بضيق:بابا وانت زعلان ليه هو عمره قعد معانا يومين على بعض عادى وبعدين انا معاك اهو ولا يهمك
شريف بخب:ربنا يحميك يابنى
فهد باس راسه وقال بخبث:اسمحلى بقى انا مراتى مخصمانى اصلحه واجى
شريف:اه مزعل ندى ليه ندى دى هى اللى فى البيت كله متزعلش
فهد بغيره:شريف مش عاوز اغاط معاك تمام
ملك بزعل:ندى بس يا جدو طب وانا
فهد بضحك:البس بقى وطلع على قوضه
......................
ندى كانت بتاخد شور ونست هدومها برا
ندى بتعب:اكيد مجاش هطلع واجبهم وطلعت جابتهم وفجأة فهد دخل
فهد:اوبا المزة الحلوة دى مراتى
ندى بتعب:بتجرى على الحمام
فهد مسكها من ايدها وحط ايده على وسطها وقربها منه
فهد:يعنى انتى زعلانه ليه بقى
ندى بتوتر :فهد ابعد
فهد بتوهان وقرب من شفايفها وقبلها قبلة شوق وحب وغضب طالت لدقائق و سحبها لسرير
ندى بتوتر وانفاسها سريعه:فهد مينفعش
فهد باستغراب:ندى ايه اللى مينفعش ؟
ندى بكسوف ودموع:علشان الحمل انا لسه فى الشهر الأول مينفعش خالص والدكتوره قلتلى كدا عرفه انك مش عوزه بس انا عوزاه عمرى ما هقتل روح علشان ابسط حد ابدا حتى لو كان روحى
فهد بحب قرب منها وغطاها كويس بالبورنص
فهد:مين قالك انى مش عاوز الطفل يا روحى
ندى باستغراب:انت اللى قلتلى كدا نسيت
فهد بحب:لاء انا عوزك انتى وابنى
ندى :مش فهمه انت
فهد قاطعها :هقولك وقص لها كل الحكايه
ندى:وليه الدكتوره تقول كدا هتستفاد ايه لما تموت روح يعنى مش فهمه
فهد:دا اللى لسه هعرفه ودى كل الحكايه وانت كنت بتوجع من جوايا لما كنت بوجعك بس غصب عنى سمحينى
ندى بخب قربت منه وحطت جبنها على جبينه:حبيبى انا كنت مفكره انك مش بتحبنى علشان كدا مش عاوز الطفل
فهد قرب منها:انا كونت هموت واحضنك ستعتها بس كان لازم اخلى الدكتوره تحس انى مضايق ومصدق يا روحى
ندى بكسوف:تعرف انك وحشتنى اووى يا فهدى
فهد بخبث:ايوا بس احنا كدا هنعمل حاجه الدكتوره هتزعل مننا فيها اووى
ندى بتوتر قامت بسرعه وقفت:تعرف انك قليل الأدب اووى ودخلت على الحمام
.................
ملك ونور قعدين يتكلموا
نور :ندى فين
ملك:فوق
نور:تعالى نطلع ليها
ملك:يلا تعالى واتجه لغرفة ندى
ملك بخبط:ندى ندى
ندى طلعت من الحمام فتحت:تعالو ادخلو
نور :لا تعالى ننزل نعد فى الحنينه شويه الجو حلو
فهد كان فى غرفت الملابس بلبس
فهد:ندى ندى
ندى:طيب هاجى وراكو
نور بخبث:ملك شكلنا جينا فى وقت غلط خالص
ندى ضربت نور وقفلت الباب فى وشهم
ندى من ورا الباب:الله يخربيتك يا فهد احرجتنى بجد معاهم مش هخلص من لسان ملك النهارده
ودخلت على فهد لقيته قالع القميص
ندى غمضت عنيها:اسفه
فهد بضيق:والله انا جوزك يا مدام ندى فهد الجرحى لو مش وخده بالك حامل فى ابنى
ندى فتحت
ندى بتوتر:انا انا نزله لملك ونور
فهد محبش يكسفها :تمام يا روحى هلى بالك من نفسك وانتى نزله على السلم اوكى
ندى بخب:بحبك اوووى
فهد بخبث:ندى انتى عوزه ايه النهارده ها انزلى بدل ما اتهور تمام عليكى بجد وشوفى من هيشيلك منى ايدى بقى
ندى نزلت جرى
فهد :برحه يا هانم وانتى بتمشى
فهد الفون رن
فهد بصدمه ...؟
جميله جدا
ردحذفتحقه
ردحذففين باقي الروايه
ردحذف