رواية You are the Safety - أنت الامان البارت الخامس بقلم فاطمة السيد
رواية You are the Safety - أنت الامان القصل الخامس
هشام: فى ايه يا أحمد انت بتقول كده ليه!؟
انت فيك حاجه! انت كويس يا ابنى!
أحمد:..
هشام: قول يا أحمد فيك إيه؟
أحمد: هقولك بس اوعدنى ان اختك متعرفش
هشام: اوعدك ..
أحمد: انا لو معملتش عمليه زرع كبد فى اقرب وقت همووت.. روضه هتنكسر من بعدى ولو ليها الف سند ، حبنا عمره ما كان كلام حب وبس وانت شاهد على اللى مرينا بيه مع بعض عشان نبقى مخطوبين دلوقتى.
هشام: انت بتقول ايه ؟ أحمد انت بتهزر صح؟
أحمد: اهزر ازاى وحبيبتى فوق فى المستشفى وانا عندى مشاكل في الكبد زى والدى الله يرحمه يبقى ليا نفس اهزر.
هشام :بس روضه من حقها تعرف انك تعبان .
أحمد: روضه لو عرفت مش هتتحمل فكره انى ممكن اموت او ابعد عنها وممكن يحصلها حاجه اكتر من اللى هى فيه.
هشام: انت لازم تشوف متبرع وخلى املك فى ربنا كبير ، انت لازم تتعالج.
أحمد: حاولت وانا فصيلتى اوه نيجتيف صعب ألاقيها وفلوس العمليه كتير والاحسن اسيب الفلوس اللى معايا لروضه احسن ما اتعالج بدون فايده ، انا مش عايز روضه تحس بحاجه وتقولها انى كلت بس روحت اجيب هدوم ليا عشان انا عندى معاد ف مستشفى ..... بعد ساعتين عند الدكتور اللى بتابع معاه .
هشام: هتلاقى متبرع يا احمد خليك واثق في ربنا و انا هاجى معاك
أحمد:تيجى فين وتسيب روضه لمين؟
الصبح طلع اهو ومتقلقش عليا.
*احمد عند الدكتور بتاعه*
الدكتور: انت لسه ملقتش متبرع يا احمد
، حالتك بتسوء كل يوم عن التانى وانا كمان بدورلك على متبرع مش لاقى ، فصليتك نادره وأنت عارف ده.
أحمد: هعيش أد أيه يا دكتور؟
الدكتور: حرام عليك يا احمد الاعمار بيد الله.
أحمد: ونعم بالله ،عايز اظبط حالى قبل ما اقابله.
الدكتور:قدامنا فرصه يا احمد ، انا هحاول تانى وانت تمشى مظبوط على الادويه دى بس صعب عليك تلاقيها ممكن تلاقيها فى مستشفى... وهكتبلك على الاكل اللى هتاكله واوعى تخالف الاكل ده عشان هيأثر عليك و تبطل شغل خالص.
أحمد: حاضر يا دكتور شكرا لحضرتك .
*أحمد راح مستشفى اللى فيها روضه وهى كمان اللى فيها الدوا اللى المفروض يمشى عليه*
أحمد:هشام.. روضه عامله ايه ؟
هشام: كويسه ، قولى انت عملت ايه؟
أحمد: لازم نلاقى متبرع و إلا هموت زى بابا عشان انا نفس حالته.
هشام: هنلاقى ان شاء الله.
أحمد : خد الكريدت كارت وهاتلى الدوا ده من الصيدليه اللى تحت.
هشام بيبرطم: ده انا امى داعيالى
أحمد: بتقول ايه؟
هشام: بقولك حاضر وخش ل روضه عشان كانت قلقانه عليك طول النهار .
أحمد: ماشى .
*عدت فتره وروضه بقت كويسه وخرجت من المستشفى وفكت الجبس وبقت احسن بوجود احمد واهلها جنبها بس حاله أحمد بتسوء كل يوم عن اللى قبله *
أحمد: حبيبتى عايزك فى موضوع ممكن نتقابل بعد اذنك بباكى.
روضه: حاضر يا حبيبى هقوله ، خير !؟
أحمد: خير يا حبيبتى ،لما نتقابل هقولك.
روضه: ماشى هلبس واروح ، سلام .
أحمد: سلام يا حبيبتى.
*فى الكافيه *
روضه: انا بقول ناكل عشان جعانه ونتكلم بعدها.
أحمد: ماشى يا حبيبتى كلى انتى انا مش جعان .
روضه: لا هتاكل معايا .
أحمد: مش عايز اكل بجد.
روضه: مليش دعوه، مش هاكل وانت لا ،هطلبلك اكلتك المفضله ومتخافش انا معايا فلوس زياده مش هنغسل صحون 😅
أحمد بقله حيله: اطلبى يا آخره صبرى
*بعد ما طلبت والاكل جه *
روضه: مش بتاكل ليه ؟ كل عشان نعرف نتكلم
أحمد وهو مضطر عشان ميينش حاجه ليها: هاكل .
روضه: خد دى من ايدى .. بالهنا والشفا.
روضه بعد ما كلو: ها كنت عايزنى ف ايه؟
احمد: كنت عايز نأجل الفرح ست شهور .
روضه: احمد انت بتهزر .. احنا ما صدقنا عملنا الشقه وجهزناها وتعبنا فيها وخلاص باقى شهر ونص وانت تقولى نأجل؟
أحمد: لازم نأجل .. انا مضطر .
روضه بهزار: يا قلبى انت مش عايزنى بقى ملكك وفى بيتنا !ليه نأجل يا قمرى؟
أحمد بحده وغضب : روضه.. هنأجل يعنى هنأج......
*أحمد وشه ازرق و اغمى عليه*
روضه: احمد ... أحمد فيك ايه .. قوم ..حد يطلب الاسعاااف
*روضه خدته المستشفى*
الدكتور: مين تبع الحاله اللى اسمها أحمد إبراهيم ؟
روضه: انا يا دكتور .
الدكتور: حضرتك ازاى تسكتو الوقت ده كله عليه!
روضه: فى ايه يا دكتور .. نسكت على ايه
الدكتور: الحاله مريضه بالكبد والكبد شبه متدمر .. ازاى اصلا ده عايش لحد دلوقتى
روضه بغضب هتسيرى: مين اللى عنده مشاكل في الكبد! ده مش أحمد .. انت بتقول اييييه مستحيل.. اكشف عليه تانى ؟
الدكتور: لو سمحتى تمالكى أعصابك انتى فى مستشفى.
روضه: مستشفى إيه.. هو فييين؟
الدكتور: اتفضلى هو فى اوضه ٦٥٧ وبعد اذنك
اهدى وهو مش هيفوق قبل ساعتين .
*روضه بعشوائيه بتدور على الاوضه لحد ما لقتها *
روضه : أحمد.. قوم فيك ايه .. رد عليا..
فتح عينك يلا و رد عليا وقول للدكتور انك كويس ومش فيك حاجه احمددد رد يا احمد .. متوجعش قلبى عليك يا احمد .. رد يا احمد ..
*الممرضات خدوها بعد معاناه*
*بعد شويه *
هشام: ايه اللى حصل يا روضه خضتينى؟
روضه :.......
وليد: يا بنتى طمنينا أحمد ماله؟
روضه بعياط: أاااحمد .. اااحمد عنده نفس مرض بباه اللى مااات بيه .. الكبددد متدددمر يا بابا .
وليد: متخافيش هنلاقى حد يتبرع ان شاء الله او نعرف نعالجه.
هشام : بابا احنا بندور ومش لاقيين عشان فصيله دمه اوه نيجتيف دورنا كتير.
روضه بحده: هو انت كنت عارف ومقولتليش .. عايزنى اشوفه بيموت قدامى ويكون فات الاوان.
هشام: اهدى كفايا .. انا وعدته انى هساعده وانى مقولكيش وانتى مش بايدك حاجه.
وليد: اهدى يا بنتى وكل حاجه هتبقى كويسه
أحمد بيفوق : را .. را.. روضه .. رروضه
روضه بلهفه جريت على الاوضه ودخلت عنده والممرضه جنبه: انا هنا يا عمرى.. انت كويس ومفيش حاجه هتبقى كويس والله.
روضه للممرضه:نادى الدكتور لو سمحتى.
الدكتور: انت عارف انت مريض بايه؟
أحمد: اه يا دكتور.
الدكتور: اومال ساكت ليه على المرض.
أحمد: مش لاقى متبرع ولا الدوا مش بيجيب نتيجه .
الدكتور: انت مش هتخرج من هنا لازم تفضل تحت الملاحظه لحد ما تلاقى متبرع وإن ملاقتش يبقى ده قدر وعمرك.
روضه: انت بتتقول ايه هنلاقى .. هنلاقى يا عمرى والله هنلاقى وهتعيش معايا العمر كله
*هشام ووليد يعتذرو للدكتور ويطلعو بره*
أحمد بيقلع دبلته لاول مره: خدى دى ذكرى منى وفى فلو....
روضه بعياط: انت بتقلعها ليه .. احنا ماصدقنا لبسناها .. بتقلعها .. إياك تعمل كده تانى
ااانت هتبقى كويس وهنفضل مع بعض طول العمر اوماااال اناا هعاند مين وااانسى اشحن تليفونى ومين يقلق عليا.. مين هيفضل يحمينى من عيون الناس بتهوره وعصببته..
أحمد مقاطعا روضه: العمر شكله قصير و...
روضه مقاطعه أحمد: لو عمرك باقى فى ساعه واحده بس هقضيها معاك ولا عمرى هسيبك انت الهوا اللى معيشنى ، حد يقدر يستغنى عن اوكسجينه يا أحمد .
أحمد: بس...
روضه بحزن: بس انت يا أحمد..
*روضه لبست أحمد الدبله وقالتله*: دبلتى مش هتتقلع تانى يا احمد ..
*أحمد باس اديها وراسها وقالها*
احمد: أملى فى ربنا كبير .. واللى باقى من عمرى هفضله معاكى .
يتبع الفصل السادس اضغط هنا
الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :" رواية أنت الامان " اضغط على أسم الرواية
تعليقات
إرسال تعليق