رواية You are the Safety - أنت الامان البارت الرابع بقلم فاطمة السيد
رواية You are the Safety - أنت الامان الفصل الرابع
أحمد : روضاااااا روضه قومى .. قومى
حد يطلب الاسعاااااااف
روضه انتى سمعانى قومى .. روضه متغمضيش.. روضااا
روضا فوقى .. خليكى معاياا .. قوومى بقى انتى كويسه.. قومى مش هزعلك تانى قومى بقى.. مش هتعصب بسبب غيرتى بس قومى
اطلبو الإسعاف بسرعااا.
*اخدها المستشفى *
وليد: بنتى فين يا احمد؟
سحر : فين بنتى ؟
هشام: قول يا احمد روضه فيها ايه؟
أحمد بعياط: فى العمليات لسه ..
*الدكتور خلص العمليه *
الدكتور: اطمنو احنا وقفنا النزيف وخيطنا الجروح وجبسنا أيدها اليمين واللى فيه الخير يقدمه ربنا .. إدعولها..هى هتفوق كمان ساعه .
وليد: شكرا يا دكتور.
سحر : ودونى عند بنتى.
هشام: ايه اللى حصل يا أحمد ،
أحمد: كانت بتعدى الطريق وانا كنت وراها فى عريبه ضربتها وبس كده.
منى راحت المستشفى بعد ما عرفت من الامن: طنط روضه فين ؟
سحر: لسه طالعه من العمليات يا بنتى ادعيلها
أحمد: يلا نخشلها .. الدكتور نقلها من العمليات على اوضه ٣٥٤ .
روضه: احمدد .. اااحمد ..
سحر بعياط: كلنا هنا يا حبيبتى .. متخافييش انتى كويسه.
روضه: ااااه احمددد .. اااحمدد.. متسبنيش
أحمد مسك ايدها : انا معاكى دايما مش هسيبك.
أحمد : نادو الدكتور يطمنا عليها .
*بعدها بشويه الدكتور سألها شويه اسئله عشان يتأكد من وعيها وكشف الكشف العادى *
الدكتور: جت سليمه يا أنسه .. ربنا سترها متقلقيش انتى كويسه.
أحمد: بجد يا دكتور ؟
الدكتور: اكيد هى تمشى على الادويه وهتقعد معانا اسبوعين وبعدين تروح تكمل علاج فى البيت ودى روشته الادويه جبوها من صيدليه المستشفى.
هشام: ماشى يا دكتور انا هروح اجيبها.
منى : كده تخضينى عليكى يا روضه .
روضه : اسفه.. هبقى كويسه متقلقوش.. انا بسبع ارواح.
أحمد: ششش .. اسكتى وارتاحى .
سحر : بتتكلم صح .. انتى لازم تترتاحى ..يلا هنطلع ونسيبك.
وليد: إجمدى انتى اقوى من كده .. بنتى قويه.
سحر: يلا نطلع لو عوزتى حاجه كلنا هنفضل بره.
*احمد بيسيب إيد روضه*
روضه : احمد خليك معايا .
أحمد: عايزك ترتاحى هطلع انا واى حاجه تحتاجيها نادى عليا.
روضه: مش هترتاح إلا وأنت جمبى .
سحر : خليك معاها يا أحمد دى عنيده واحنا بره .
أحمد: حاضر .
روضه : انا اسفه متزعل....
أحمد مقاطعا روضه: شششش اسكتى.. عايزك ترتاحى مش عايزك تتكلمى فى اي حاجه.
*وباس اديها وفضل جمبها*
#####
*يدخل هشام الصيدليه ويرى فتاه ظهرها له وشعرها مسترسل *
هشام : احم ..لو سمحتى ممكن الدوا ده ؟
*تلتفت البنت وتنظر إليه ويقع غرقا فى جمالها وعيونها السود وابتسامتها الساحره*
حنان: احم .. احم .. حضرتك تأمر بايه؟
هشام: احم..الأمر لله .. عايز الدوا اللى فى الروشته دى.
حنان: تمام دقيقتين وهحضره لحضرتك.
هشام هامسا: ان شاء الله يكونو سنتين براحتك وعلى اقل من مهلك.
حنان: حضرتك بتكلمنى!
هشام : انا اطول .. اقصد لا .. بكلم نفسى.
حنان ابتسمت: تمام يا فندم .
*بعد دقيقتين *
حنان: اتفضل.
هشام : اتفضل ايه!
حنان: اتفضل الدوا يا فندم !
هشام: دوا ايه ؟... اه ..شكرا .
*هشام خد الدوا ولسه واقف مكانه *
حنان : هو حضرتك عايز حاجه تانى !؟
هشام: انا ؟ لا انا بس حبيت المستشفى اوى ومعاملتكو جميله اوى اوى وشكلى هاجى كتير الايام دى فقولت اشكرك يعنى
حنان بكسوف من نظرات هشام ليها : شرفتنا يا فندم .
هشام : هشام ..اسمى هشام وليد ال...
وليد مقاطعا هشام: ايه يا هشام ده كله بتجيب الدوا !
هشام هامسا بصوت حنان تسمعه : وده وقته
يا بابا .
حنان تبتسم ثم ترجع لرجدها وتقول : حضرتك فى حد بينادى عليك .
هشام : اه ..انا رايحله اهو ..شكرا لخدمتكم الحلوه دى.. ان شاء الله هجيلكو تانى .
حنان بلطف: العفو يا فندم وبعد الشر عن حضرتك.
هشام:هجيلك تانى هه .
######
*أحمد بيحاول يسيب أيد روضه عشان يطلع بره*
روضه: مش قولتلك متسبنيش .. متسبش أيدى خليك هنا.
أحمد: عايز اطلع اطمنهم عليكى .
روضه: يبقى ارجع بسرعه عشان مش هطمن طول ما انت مش هنا.
أحمد: حاضر .
سحر: روضه كويسه يا احمد!
وليد:فى حاجه يا أحمد ؟
أحمد:يا جماعه هى كويسه الحمد لله.
انا طلعت بس اقولكو تروحو وبكره تيجو
منى : نسيبها ازاى ف الحاله دى!
سحر: لا هبات مع بنتى مش همشى
احمد: يا طنط لازم حضرتك ترتاحى انتى وعمى عشان تعرفو تخلو بالكو من روضه وكمان لازم حضرتك تجيبى هدوم لروضه .
وليد: أحمد بيتكلم صح احنا لازم نروح البيت وحد يفضل..يبقى نسيب هشام واحمد ونيجى احنا الصبح.
هشام: فكره حلوه روحو انتو يلا وخدو منى معاكو واحنا هنبات هنا .
*أحمد وهشام عند روضه*
هشام: ايه يا حبيبتى بقيتى احسن دلوقتى؟
روضه: الحمد لله.
أحمد: خليكى قويه وهتقومى بالسلامه فى اقرب وقت.
روضه:ان شاء الله.. ماما فين ؟
هشام : قولنلها تروح هى وبابا عشان يرتاحو يجبولك هدوم.
روضه بألم: مااشى .. أحمد انت مكلتش من قبل الفرح عشان قولتلى هننعشا سوا روح كل عشان خاطرى
ا
حمد : مش هاكل غير ما تكونى معايا.
روضه: متجادلنيش انا مش قادره اتكلم روح كل.
هشام: عندها حق يلا .
احمد بقله حيله: حاضر.
هشام: خليكو مع بعض وانو هروح اجيب اكل واروح الصيدليه اجيب دوا للصداع.
روضه: متتاخرش.
هشام:عنيا.
*هشام راح الصيدليه*
هشام: فى هنا دوا للصداع؟
حنان: اه يا فندم فى .
هشام: طب فى هنا دوا لوجع القلب.
حنان بحده: اه يا فندم فى بس على حسب القلب ضعيف ولا بيستعبط!
هشام:عند حاجه للقلب القوى بس بيستعبط؟
حنان بابتسامه ماكره: لا يا فندم معنديش .
هشام: طب عندك دوا لايه؟
حنان: يا خساره يا فندم الساعه جت خمسه الفجر وده معاد تسليم الشيفت ابقى اسأل زميلى بقى على اللى انت عايزه بعد إذنك.
هشام: ابقى اسأل زميلك ..مسيرك يا ملوخيه تيجى تحت المخرطه.
* هشام جاب الاكل وراح لاحمد وراحو الاستراحة وبعد ما أكلو هشام كسر الصمت وقال *
هشام: فى ايه يا ابنى متنح كده ليه! متكلمتش ولا كلمه من ساعه ما قعدنا.. جمد قلبك روضه كويسه متقلقش .
أحمد بحزن: روضه كانت هتروح من إيدى.
هشام بضحك عشان يخفف عن أحمد: يا سيدى هى فوق بسبع ارواح اهى.
أحمد بيتكلم ودموعه بتنزل غصب عنه: روحى وحياتى كانت هتضيع يا هشام.. كنت هموت
بعدها ..مقدرش اعمل حاجه فى حياتى وهى مش فيها.
هشام: أنت بتعيط ! إجمد يا أحمد هى بتقوى بيك، أنت أكتر حد وجوده جمبها بيطمنها و أنت كل حياتها وربنا أكيد مش هيفركو عشان جمعكو بعد معاناه وكمان خليك قوى وصابر على قضاء ربنا سبحانه وتعالى واحمد ربنا انها جت على قد كده وبعدين مينفعهش سند ليها يميل أو يضعف.
أحمد بعياط : أو يموت .
يتبع الفصل الخامس اضغط هنا
الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :" رواية أنت الامان " اضغط على أسم الرواية
تعليقات
إرسال تعليق