رواية You are the Safety - أنت الامان البارت العاشر والاخير بقلم فاطمة السيد
رواية You are the Safety - أنت الامان الفصل العاشر والأخير
روضه: هشاام
هشام: امممم
روضه:هو النهارده كام ؟
هشام: يا روضه ارحمينى دى عاشر مره تسألينى
روضه: عايزه اتأكد بس ان باقى اسبوع واحد على فرحى
هشام : اقعدى مع الاستوب ووتش احسنلك اهى بتعد احسن منى
روضه: كده برضو والله هتتردلك
روضه سكتت شويه وقالت: ماشى يا بتاع حناااان
هشام: معايا على التليفون على فكره وسمعتك.
روضه: سلملى عليها
انا محدش بيهتم بيا غيرك يا أحمد والله
انا هتصل بيه
روضه: ازيك يا حبيبى
أحمد: انا كويس بوجودك
روضه: كنت عايزه اسألك عن حاجه كده
أحمد: اه يا روضه والله باقى اسبوع بس
روضه: ايه ده عرفت ازاى انى هسألك عن إيه
أحمد: بقالك شهر بتعدى الايام يا بنتى حفظت
روضه: فيها إيه يعنى .. هو انا ورايا حاجه غير الفرح
أحمد:انا عن نفسى بذات نفسى مش ورايا غيرك
إلا قوليلي هو بجد باقى اسبوع واحد بس على فرحنا
روضه بضحك: أيعقل !
أحمد: نسيت اقولك صحيح
روضه: خير
أحمد: بحبك
روضه: وانا بمووت فيك
*جه يوم الحنه*
روضه:إيه رايك فى الحنه ، شبه بتاعت الهنود اوى وطلعت زى ماتخيلتها
أحمد: عشان مرسومه على إيدك طلعت حلوه
روضه: بس بقى بأوحرج
دور على اسمك بقى بما انك شغال مجاملات.. دور يلا فى إيدى
أحمد: يعنى هلاقى اسمى على إيدك لو دورت
روضه : إكيد.. بس هتتعب على ما تلاقيه وهنا التسليه
أحمد: اممم بستغلى انى غلبان.. إن كيدهن عظيم..ورينى إيدك كده
*بعد دقيقتين *
أحمد: غلب حمارى ، ورينى هو فين
روضه: أنت رخم ومش مهتم بيا
أحمد: انا برضو.. طب على فكره اسمى اهو
روضه بابتسامه نصر: أيوه كده
أحمد بيقرب منها ويبقول: شفته من أول ما مسكت إيدك ..بس خدتها حجه عشان امسك إيدك بقى وكده
روضه: اه يا لئيم انت
أحمد: اممم لئيم بس بحبك يا قلب اللئيم
روضه: طب ماشى يا سيدى شكرا
ماما بتنادى على فكره
أحمد : مفيش حد بينادى
*روضه جريت وطلعت برا *
أحمد: هنلعب احنا بقى استغمايه.. طب اعد لغايه كام طااه
روضه بصوت عالى وبتطلع لسانها ليه: لحد بعد بكره
*يوم الفرح جه*
روضه: يا منى بقى هاتى التليفون أحمد بيرن
منى: لا دى عادات وفال وحش انك تكلميه
روضه: بس بيتصل من الصبح.. صعبان عليا.. اخاف يقلق
منى:يختى جميله.. قلبى الصغير لا يتحمل
روضه: يا رخمه.. طب ردى عليه انتى طااه وفهميه العاده دى عشان نسيت اقوله
منى: حاضر يا آخره صبرى
أحمد: يا حبيبتى مش بتردى ليه .. قلقت عليكى
منى: انا منى يا أحمد .. متقلقش
أحمد: هى روضه كويسه!
منى: اه والله بخير .. بس مش هينفع تكلمك عشان العادات وهى نسيت تقولك
أحمد: عادات إيه.. وحشنى صوتها
منى بتريقه: وحشك صوتها.. يا احمد بدوخ من الكلام ده كفايه محن
روضه بصوت عالى يسمعه أحمد: وانا كمان وحشني صوتك يا أحماااد
منى تضرب روضه : كده يا جذمه بوظتى العادات
روضه: مش كلها .. سماح يا باشا ده فرحى بقى وكده
أحمد بيضحك وبيقول: كده انا اتطمنت عليها.. اسيبكو تتصرفو انتو مع بعض
منى: سيبهالى يا عريس وانا هظبتها
روضه: يباشا سماح بقى.. الواد وحشنى بقى وكده
منى: عشان النهارده فرحك مش هزعلك
روضه: انتى قلبى انتى..اوعدك مش هكلمه تانى
منى: برضو مش واخده الفون
روضه: ماشى يا قدرى
منى: الميكب ارتست على وصول
روضه: هو النهارده بجد فرحى ولا ده مقلب
منى: طيب اسيبك انتى .. شكلك مجنونه دلوقتى
*الباب بيخبط *
منى: اتفضلى
البنوته اللى هتعملها الميكب: الف مبروك يا عروسه
روضه: الله يبارك فيكى
*بعد شويه*
*روضه جهزت ولبست الفستان اخيرا *
منى: اخيرا طليتى بالأبيض بعد كل ده.
روضه: مش مصدقه انى هبقى معاه النهارده.. رغم انه معايا كل يوم وكل لحظه بس احساسى النهارده لا يمكن وصفه .. حاسه كأنى طايره.. او حاسه انى سندريلا اللى عانت فى حياتها والنهاره رايحه تقابل أميرها اللى هيخلصها ويعوضها عن كل لحظه تعب شافتها ، عوض ربنا كبير اوى .
منى: تستاهليه وهو يستاهلك ، ربنا حطكو فى حياه بعض عشان تعوضو بعض . حافظوا على بعض عشان ملكوش غير بعض.
روضه: شكرا لوجودك جنبى وشكرا على كلام..
منى مقاطعه روضه: يا هبله انتى اختى وده اقل حاجه ممكن اقولها انتو تستاهلو
*منى وروضه حضنو بعض *
*الباب بيخبط*
سحر: زى القمر يا بنتى .. ربنا يحرسك من العين
يلا أحمد مستنيكى والناس كلها جت .. بابا هيجى ياخدك لاحمد زى ما انتى طلبتى
هناديه واجى
وليد: الف مبروك يا بنتى .. زى القمر ..ربنا يياركلو ويصبرنا على فراقك يا ست البنات
*روضه حضنت بباها*
روضه: هبقى كل يوم عندكو لحد ما تزهقو منى .
وليد: بيتك يا ست البنات
سحر: يلا بقى عشان معيطش دلوقتى .. خليها اخر الفرح بقى يلا
روضه بهمس: منى هو احنا مينفعش نأجل
الفرح
منى: قدامى يا روضه بدل ما أقلب عليكى
روضه: يوووه .. حاااضر
منى: روضه جاهزه يا عمو خلاص
وليد: يلا يا بنتى
*نزلو القاعه وأحمد مستنيهم عشان يشوفها بالفستان اللى رفضت توريهوله*
روضه: هو أحمد فين يا بابا
وليد: هيروح فين يا بنتى .. تلاقيه فى القاعه.. واهدى بقى هه أهدى
*القاعه اتفتحت واحمد فى أولها وروضه وبباها عند باب القاعه*
أحمد انبهر بروضه وكأنه راح فى عالم تانى لما شافها وراح عند بباها وسلم عليه وباس إيد حبيبته وخد اميرته وابتدا الفرح .
أحمد: انتى أجمل أمنيه اتمنيتها واتحققتلى النهارده، واجمل حلم انا عيشته، هكمل حياتى بيكي وليكي ومعاكى ومن النهارده قصتنا هتبدى بالجواز مش هتنتهى عنده .
روضه: أنت أحسن صدفه حصلتلى، بشكر ربنا كل يوم على نعمه وجودك .
هشام: يا جماعه بقى كفايه محن ..الدى جى نبح صوته عشان رقصه السلو..مش اسلوب ده
روضه: أطلع بره القاعه يا هشام
أحمد: إمشى يا فصيل
هشام: يلا عشان هرقص معاكو بقى متبقوش باردين.
أحمد وروضه فى نفس الوقت: احنا برضو اللى باردين.. يا مصلحجى.
أحمد انحنى لروضه وقال: تسمحيلى يا ملكتى بالرقصه دى؟
روضه: لو الملك هو اللى يسمحلى اصلا !
*خلص الفرح وعاشو فى تبات وخناقات يووه قصدى تبات ونبات وخلفو صبيان وبنات *
The end ..
لا تهمنى كم من القصائد ستكتب لى بل يهمنى كم من فعلا ستفعله لأجلى كما يفعل أبطال قصائدك الجميله .
تم بحمد الله عبر دليل الروايات
الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :" رواية أنت الامان " اضغط على أسم الرواية
تعليقات
إرسال تعليق